......αντίθετα αυτό που η Μπεττίνα ονομάζει «wahre Liebe”/αληθινή αγάπη /δεν είναι ο έρωτας-σχεση ,αλλα ο έρωτας-συναίσθημα: η φλόγα την οποία ανάβει στην ψυχή ενός ανθρώπου ένα χέρι ουράνιο.η δάδα στο φώς της οποίας εκείνος που αγαπάει»αναζητά τον αγαπημένο σε όλες τις μεταμορφώσεις».
Ενας τέτοιος έρωτας (ο ερωτας –αίσθημα) δεν γνωρίζει την απιστία,γιατί ακόμα κι αν αλλάζει το αντικείμενο,ό έρωτας παραμένει ή ιδια φλόγα αναμμένη από το ίδιο ουράνιο χέρι……...............................
το βιβλίο της εμφανίζεται σαν μια υπέροχη τιμητική προσφορά στονΓκαίτε.
Ολα της τα γράμματα δεν ήσαν παρά ένα ερωτικό τραγούδι για εκείνον…........το βιβλίο αυτό ήταν ταυτόχρονα (και ακόμα περισσότερο) ένα μάθημα έρωτα,για τιμωρία στον ποιητή που,απέναντι στο μεγάλο αίσθημα,συμπεριφέρθηκε σαν ενας δειλός τιποτένιος και είχε θυσιάσει το πάθος σε μια άθλια συζυγική ειρήνη……………………………………..
Η Μπετίνα τού εγραψε (αναφέρεται στον Γκαίτε) ,σε ένα γράμμα: «Εχω την σταθερή και αμετακίνητη θέληση να σε αγαπώ αιώνια»….αυτό λοιπόν περί του οποίου επρόκειτο δεν ήταν ο έρωτας.
Ηταν η αθανασία…….
ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ/" Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου