Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

ποίηση Βλαντιμιρ Μαγιακόφσκι


Αποτέλεσμα εικόνας για μαγιακοφσκι φωτο

Συζήτηση με τον οικονομικό έφορο για την ποίηση
Σύντροφε έφορε!
Συγγνώμη που σας απασχολώ.
Ευχαριστώ…
Μην ενοχλείστε…
Δεν θα καθίσω, θα σταθώ…
Έχω μια ερώτηση για σας φύσεως λεπτής:
περί της θέσεως του ποιητή στο καθεστώς της εργασίας.
Μαζί μ αυτούς που έχουν
σιταποθήκες και αγρούς
και γω υπόλογος φόρου είμαι
και πρέπει να τιμωρηθώ.
Απαιτείτε από μένα
Πεντακόσια το εξάμηνο
και είκοσι πέντε για μη υποβολή δήλωσης.
Η δική μου δουλειά
σαν οποιαδήποτε άλλη δουλειά είναι.
Ρίξτε μια ματιά –
πόσα έχασα,
ποιες οι δαπάνες της δικής μου παραγωγής
και πόσα για το υλικό τα έξοδα.
Θα ξέρετε φυσικά το φαινόμενο της «ρίμας».
Ας πούμε ότι μια στροφή
τέλειωσε με την λέξη «του πατέρα»
και τότε μετά από μια γραμμή
επαναλαμβάνοντας την συλλαβή
βάζουμε κάποια λέξη
σαν, ας πούμε, λαμπαν – τέρα.
Μιλώντας στην δική σας γλώσσα,
η ρίμα συναλλαγματική είναι.
Ανά στροφή και πληρωτέα!
- ιδού η διαταγή.
Και ψάχνεις την λεπτομέρεια επιθεμάτων και κλιτών
στο άδειο ταμείο των πτώσεων και των γραμματικών.
Και ξεκινάς την λέξη αυτή
μες την στροφή να σπρώχνεις
μα να που εκείνη δεν χωρά –
κι αν την πιέσεις - σπάει.
Πολίτη επιθεωρητά,
ειλικρινά,
στον ποιητή οι λέξεις στοιχίζουν πανάκριβα.
Μιλώντας στην δική μας γλώσσα,
η ρίμα ένα βαρέλι είναι.
Βαρέλι με δυναμίτη.
Κι η στροφή – φυτίλι.
Σαν πάρει το φυτίλι να καεί,
ανατινάσσεται η στροφή
κι η πόλη μαζί με την στροφή
πετιέται στον αέρα.
Πού να την βρείς,
σε ποια τιμή την ρίμα,
έτσι που τον στόχο της να βρει
σκοτώνοντας με μιας?
Μπορεί,πρωτοφανών ριμών
πεντάδα μια να χει απομείνει
μόνο στην Βενεζουέλα.
Και μένα με τραβούν καύσωνες και παγωνιές.
Και ρίχνομαι, ζωσμένος με δάνεια και προκαταβολές.
Πολίτη,
Λάβετε υπόψη σας το εισιτήριο!
Η ποίηση - Όλη! –
Μετακίνηση είναι στο άγνωστο.
Η ποίηση είναι ακριβώς ότι κι η εξόρυξη ραδίου.
Ένα γραμμάριο για να βγει,
ενός χρόνου δουλειά θα χρειαστεί.
Ξοδεύεις για μια και μόνη λέξη
τόνους χιλιάδες λεκτικού μεταλλεύματος.
Μα πώς η καύση αυτών των λέξεων
που στάχτη όλα τα κάνει
δίπλα να σταθεί στην πρώτη λέξη-υλικό
που σιγοκαίγεται.
Αυτές οι λέξεις είναι που κινούν
χρόνια χιλιάδες
εκατομμυρίων τις καρδιές.
Φυσικά,διαφέρουν των ποιητών τα είδη.
και πόσοι ποιητές δεν έχουν το χέρι αλαφρύ!
Βγάζει,σαν μάγος απ’ το στόμα την στροφή
κι απ το δικό του κι απ των άλλων.
Και τι να πεις για τους λυρικούς ευνούχους;!
Βάζουν μιαν ξένη στροφή κι είναι χαρωποί.
Αυτό συνήθης κλοπή είναι και κατάχρηση
ανάμεσα στις καταχρήσεις που κατέκλυσαν την χώρα.
Αυτοί του σήμερα οι στίχοι κι οι ωδές,
που σκούξιμο είναι των χειροκροτημάτων,
στην ιστορία θα περάσουν
ως γενικές δαπάνες
των όσων κάναμε εμείς
οι δύο ή οι τρείς.
Κατά πως λέν,
οκάδες αλατιού
θα χρειαστεί να φας
κι ατέλειωτα τσιγάρα να καπνίσεις
μέχρι να βρείς
την λέξη αυτήν την ακριβή
από τα αρτεσιανά
των ανθρώπων τα βάθη.
Κι αμέσως το ύψος του φόρου γίνεται μικρό.
Βγάλτε από τον φόρο του μηδέν τον τροχό.
Ένα κι ενενήντα τα εκατό τσιγάρα,
κι ένα και εξήντα το αλάτι το ψιλό.
Στο έντυπό σας πολλές οι ερωτήσεις:
- Κάνατε ταξίδια,
Ή μήπως και δεν κάνατε;
Και τι θα πείτε αν εγώ
δεκάδες πήγασους εξάντλησα
τα 15 αυτά τα τελευταία χρόνια;
Εσείς –στην θέση μου ελάτε –
για τους υπηρέτες και τις περιουσίες
ξέχωρα κάνετε λογαριασμό.
Μα τι να γίνει αν εγώ τον λαό οδηγώ
και ταυτόχρονα υπηρέτης του είμαι;
H τάξη ορίζεται απ’ την λέξη,
απ την δική μας λέξη,
και μεις προλετάριοι είμαστε
της πένας κινητήρες.
Της ψυχής η μηχανή με τα χρόνια παλιώνει.
Σου λένε: - στο αρχείο καιρός για να πας,
δεν έχεις άλλο να γράψεις πια –
τέλειωσες!
Όλο και λιγότερο μπορείς να αγαπάς
όλο και λιγότερο μπορείς και να τολμάς,
και το κούτελό μου
στον καιρό
με φόρα πέφτει
και τον διαλύει.
Έρχεται η πιο φοβερή από τις αποσβέσεις όλες –
η απόσβεση της καρδιάς και της ψυχής.
Κι όταν ο ήλιος αυτός
σαν χοίρος ψωμωμένος
θ ανατείλει στο μέλλον που έρχεται
χωρίς σακάτηδες και πένητες,
τότε ήδη εγώ θα χω σαπίσει
έχοντας την τελευταία μου πνοή αφήσει
εκεί στην μάντρα
μαζί με άλλους ποιητές μια δεκάδα.
Βγάλτε τον δικό μου μεταθανάτιο ισολογισμό!
Σας δηλώνω
Και το ξέρω – ψέματα δεν σας λέω –
στο φόντο των σημερινών καπάτσων και λαμόγιων
θα είμαι εγώ – ο μοναδικός –
με το αβάσταχτο χρέος.
Κι είναι το χρέος μας αυτό
να ουρλιάζουμε
με την χαλκή σειρήνα του λαιμού
μες την ομίχλη του μικροαστισμού
και στων θυελλών τ’ αντάριασμα.
Ο ποιητής πάντα της οικουμένης είναι οφειλέτης,
και πληρωτής επί καημών
τόκων και προστίμων.
Χρωστώ στου Μπρόντγουέϊ τα λαμπόνια
και σε σας του Μπαγκντάτι ουρανοί,
σε σένα Κόκκινε Στρατέ,
και στης Ιαπωνίας τις κερασιές –
χρωστώ σε όλους και σ όλα
για ότι δεν πρόλαβα να γράψω.
Και για λόγο ποιο
να θέλει καπέλο ο Σηκουάνας;
Μπας και για να βάζεις σημάδι
με την ρίμα
Και με τoν ρυθμό να λυσσάς;
Ο λόγος του ποιητή
είναι η ανάστασή σας
η αθανασία σας,αγαπητέ γραφιά.
Αιώνες μετά
απ το χάρτινο πλαίσιο
πάρε την στροφή
και γύρισε τον χρόνο πίσω!
Και θάρθει η μέρα αυτή
με τους επιθεωρητές,
με την λάμψη των θαυμάτων
και την μπόχα των μελανιών.
Εσείς του σήμερα ο πεπεισμένος κάτοικος
στείλτε στων συγκοινωνιών το Υπουργείο
για την αθανασία εισιτήριο
κι αφού παρακρατήσετε
των στίχων μου την δράση
κάντε τον καταμερισμό
σε χρόνια τριακόσια
του μεροκάματού μου!
Αλλά η δύναμη του ποιητή
σ αυτό δεν είναι μόνο,
στο ότι δηλαδή
αν κάποιος αύριο εσάς θα θυμηθεί,
θε να τον πιάσει λόξυγγας.
Όχι!
Και σήμερα του ποιητή
η ρίμα χάδι είναι,
σύνθημα,
και λόγχη
αλλά και κνούτο.
Πολίτη επιθεωρητή,
πέντε θα πληρώσω,
όλα τα μηδενικά στο νούμερο διαγράφοντας.
Εγώ δικαιωματικά
απαιτώ
μια σπιθαμή
μαζί με τους φτωχότερους αγρότες και εργάτες.
Και αν εσείς νομίζετε
πως όλη η δουλειά
είναι να παίρνεις δανεικό
έναν ξένο λόγο
ορίστε σύντροφοι
το δικό μου το στυλό
και γράψτε αν είναι μπορετό
μονάχοι σας!
Βλαντίμιρ Μαγιακόβσκι - 
Μετάφραση - Απόδοση: Ηρακλεία Πέππα

Δεν υπάρχουν σχόλια: