Χαμηλή
πτήση αιθανόλης
Ενα
σπουργίτι
μπαίνει
στο ποίημα
σκέτο
μήτε
καπέλο ημίψηλο
ούτε
παπιγιόν καν μια οφθαλμοκαλύπτρα
Καημός
ατόφιος
με
το πετσί του όρθιο
ανεμοτουρλιασμένο
Όμως
δεν ειν΄το θέμα ο καημός
αλλά
στο που τρυπώνει
πως
ξεφτιλίζεται εναρκτήριο το σπουργίτι
και
καταντά με μάτι κόκκινο
βούτυρο
το συκώτι
πες
μου: σπουργίτι αλκοολικό
το
συναντάς μια όποια Τρίτη;
άπαξ
και το΄βρεις κράτα το
κάτι
θα σε κεράσει
λάθε
βιώσας σερβιρισμένο ας πούμε με λουκούμι
η
πώς
ψηλαφώντας χτίζεται
μακρόσυρτη
η φωλιά του
πώς
την γαμεί σε μια βραδιά
καθώς
φυσούσε αέρας
αγέρας
μη εξωτερικός
και
πλέον φωλιά δεν έχει
τριγύρω
ψάχνει ανέστιο
ετούτο
΄δω το ποίημα
άσπρος
ο πάτος του
διψά
όλη
με καταπίνει
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΒΟΥΤΣΙΝΑ
Ένα
παιδί σκέτο καταμεσήμερο
Εκδ:
ΚΟΥΚΚΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου