συνέντευξη

  ...και μια συνέντευξη μου, σε επιμέλεια του ποιητή ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΙΑΘΑ και του "Γραφείου Ποιήσεως" ,όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ,29 Ιουλίου 2018

1.Ας υποθέσουμε ότι έχετε απέναντί σας τον εαυτό σας όταν ήταν παιδί και πρέπει να τον συστήσετε σε άλλους. Τι θα λέγατε;  Άλλαξε κάτι από τότε;

Μια  κατά κανόνα υπερ-κινητική μικρούλα, ανυπόμονη , με διάθεση εξερεύνησης κάθε άγνωστου μυστικού τοπίου και ασυμφιλίωτη σχέση με τον χρόνο. Η ίδια αγωνία  με κατατρύχει μέχρι τώρα.

2.Πώς ακούτε την ποιητική φωνή σας διαβάζοντας τους στίχους σας;

Η ποιητική γραφή είναι ένα σώμα. Ένα πάσχον σώμα. Η φωνητική εκφορά  είναι η αναπνοή του. Το ηχόχρωμα της φωνής,  αναδεικνύει το δραστικό φορτίο κάθε λέξης, εμπλουτίζει τη σημασία της  και δίνει ευρύτερη διάσταση στην ενέργεια του ποιητικού ρήματος. Διαβάζοντας και ακούγοντας την φωνή σου, ελέγχεις καλύτερα  τον ρυθμό και το μέτρο κάθε στίχου. Γι΄αυτό και η φωνητική ανάγνωση, έχει κατά τη γνώμη μου ξεχωριστή σημασία.

3.Επίγονο ποιών ποιητών θεωρείτε τον εαυτό σας;

Αναμφίβολα οι εμπειρίες μας ,η αισθητηριακή σύλληψή τους και συνακόλουθα η  ποιητική έκφραση  δεν είναι άμοιρη των διαβασμάτων μας .

Όπως λέει κι ο Σεφέρης «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας».

Δεν  θεωρώ τον εαυτό μου επίγονο –με την βαρύτητα του χαρακτηρισμού- κάποιων ποιητών. Ωστόσο σταχυολογώντας ,θα έλεγα πως  η Αρχαία τραγική ποίηση , Σολωμός  Καβάφης, Σεφέρης , Ελύτης, Λειβαδίτης ,Ρίτσος  ,αλλά και τα έργα των  Σαίξπηρ, Ελιοτ, Ρίλκε , και  Μπέκετ είναι σταθερά σημεία αναφοράς.Ανατρέχω σε αυτά συχνά πυκνά.

 4. Η ποίηση αδικεί τον ποιητή καθώς δεν μπορεί να τον θρέψει. Εσείς πώς την αντιμετωπίζετε επαγγελματικά στο βίο σας ;

Οι σπουδές μου στη φυσική, μού έδωσαν τη δυνατότητα να βιοπορίζομαι εργαζόμενη στην δημόσια εκπαίδευση.

5.Πώς σας επισκέπτονται οι ιστορίες που γράφετε γι’ αυτές;

Συνήθως μού χτυπούν την πόρτα, ώρες νυχτερινές και απολύτως ακατάλληλες.Ωρες ταυτισμένες με αγρύπνια και σιωπή. Τέτοιες ώρες , η ανάγκη  και η επιθυμία γραφής για μένα, συγκεντρώνει την μέγιστη  δυνατή πυκνότητα. Η διύλιση της ζωής εκείνης , που θα γίνει ποίημα ,φτάνει στην μέγιστη δυνατή απόσταξη.

 6. Η αρματωσιά των ποιητικών σας διαδρομών σε τι διαφέρει από αυτές των ομότεχνών  σας;

Είναι αρκετά δύσκολο να μιλήσω εγώ για αυτό. Οι αναγνώστες σίγουρα είναι περισσότερο κατάλληλοι να απαντήσουν. Μπορώ όμως να σας πω ,ότι οι σπουδές μου πάνω στην φυσική και στο θέατρο, έχουν καθορίσει  κατά πολύ, τον  τρόπο που βλέπω και αισθάνομαι. Αρα το βλέμμα μου εστιάζει ,μέσα από αυτήν την συγκεκριμένη διόπτρα. Αυτό σίγουρα αποτυπώνεται στην γραφή μου. Τι άλλο άλλωστε είναι η ποίηση, παρά  μια μοναδική  ιστορία βλέμματος;

 7. Ο χώρος της ποίησης και της λογοτεχνίας, όπως έχει δείξει η ιστορία, είναι τόπος μικρών και μεγάλων αψιμαχιών. Εσείς πώς τις βιώνετε;

Συνήθως η φύση του καλλιτέχνη ,είναι ασταθής ,αμφίσημη, εντροπική και ενίοτε παράλογη. Η «σύντηξη» συναισθημάτων πολλές φορές δημιουργεί μια κρίσιμη μάζα που πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις .

 «Πατήρ πάντων πόλεμος» ,όπως θα έλεγε και ο Ηράκλειτος.

 8. Η ποίηση έχει διάρκεια και διαδρομή. Εσείς πώς έχετε σχεδιάσει την πορεία σας προς την ολοκλήρωση του έμμετρου αγώνα που επιτελείτε;

Ενας μεγάλος ποιητής του Θεάτρου ο Tennessee Williams στο έργο του «Ξαφνικά πέρυσι  το καλοκαίρι» ,έργο που αγαπώ πολύ, λέει : “η δουλειά ενός ποιητή είναι η ζωή του και –αντιστρόφως- η ζωή ενός ποιητή είναι η δουλειά του.Εννοώ ότι δεν μπορείς να διαχωρίσεις το ένα από το άλλο. Να, ας πούμε ,η εργασία ενός πωλητή είναι ένα πράγμα και η ζωή του ένα άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τον γιατρό, τον δικηγόρο, τον έμπορο, τον λωποδύτη! Ομως η ζωή ενός ποιητή είναι το έργο του και έργο του είναι η ζωή του”  

Ο σχεδιασμός μιας πορείας απαιτεί ακριβή γνώση των παραμέτρων που σχετίζονται με αυτήν. Θα σας έλεγα  λοιπόν, πως είναι πολύ δύσκολο, να σχεδιάσει κανείς σε ρευστά τοπία. Ωστόσο θα επιθυμούσα να «δικαιωθώ» ποιητικά ,έχοντας τιθασεύσει τόσο την συγκίνηση ώστε να «φύγω»  από αυτήν. Δηλαδή να κάνω μέσα από το έργο μου  πλήρη απόσβεση του «προσωπικού»  στοιχείου, λησμονώντας εντελώς τον εαυτό μου. Να φτάσω  στον ύψιστο βαθμό αφαίρεσης. Ενα στοίχημα που θα δούμε αν τελικά θα κερδηθεί.

9. Στον επέκεινα χρόνο πού νομίζετε ότι θα βρίσκατε το πορτρέτο που ο ίδιος φιλοτεχνείτε;

Δεν μπορώ να φανταστώ το οτιδήποτε  σε σχέση με αυτό. Επιθυμία μου είναι η ποίηση μου να διαβάζεται, δίνοντας  χαρά ,συγκίνηση ,απόλαυση ,ψυχαγωγία. Να βρει το δρόμο προς την καρδιά του αναγνώστη, σήμερα και αύριο. Αν συμβεί  αυτό  θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχής. .

10.Πώς ορίζετε το ποίημα που "αντέχει τον χρόνο";

Στην τέταρτη ποιητική  συλλογή μου «έρημος όπως έρωτας», εχω πει για τον χρόνο πως είναι «ο μεγαλύτερος έρωτας όλων τω ν ερώτων». Το ποίημα λοιπόν που αντέχει στον χρόνο ,είναι το δίχως άλλο ερωτικό ,με την ευρύτητα της σημασίας της λέξης. Εχει -εν σπέρματι  - το βάθος, την αιωνιότητα  και την αγωνία της ανθρώπινης κραυγής , που φέρει ένας  μεγάλος έρωτας.