EZRA POUND

«η γυναίκα του εμπόρου που έμενε κοντά στον ποταμό»

Τον καιρό που τα μαλλιά μου ήταν ακόμα ίσια
κομμένα γύρω από το μέτωπό μου
Έπαιζα στην πόρτα του φράχτη,ξεριζώνοντας
λουλούδια.
Ηρθες πάνω σε ξυλοπόδαρα μπαμπού,κάνοντας
το αλογάκι,
Από κοντά μου πέρασες,παίζοντας με γαλανά
δαμάσκηνα.
Και ζούσαμε έτσι στο χωριό Τσοκάν:
Δυό μικρούληδες άνθρωποι.
Δίχως υποψία ή αντιπάθεια.

Στα δεκατέσσερα παντρεύτηκα σένα τον Κύριο μου.
Δε γέλασα ποτές,ήμουνα ντροπαλή.
Σκύβοντας το κεφάλι,κοίταζα τον τοίχο.
Μου φώναζαν,χίλιες φορές,δε γύριζα πίσω.

Στα δεκαπέντε μου έπαψα να κατσουφιάζω,
Ηθελα η στάχτη μου να ανακατωθεί με τη δικιά σου
Για πάντα και για πάντα και για πάντα.
Εξω στο δρόμο γιατί να κοιτάξω;

Στα δεκάξι μου έφυγες,
Πήγες στο μακρινό Κού-το-γέν-,δίπλα στον ποταμό
με τις ρουφήχτρες,
Πάνε που λείπεις τώρα μήνες πέντε.
Οι πίθηκοι φωνάζουν πάνωθε θλιμμένα.

Εσερνες τα ποδάρια σου όταν βγήκες.
Στην αυλόπορτα τώρα μεγάλωσε το μούσκλο,
τα λογής μούσκλα
μεγάλωσαν πολύ για να ξεχορταριάσεις!
Τα φύλλα πέφτουνε νωρίς το φετινό φθινόπωρο,
στον άνεμο.
Οι ζευγαρωμένες πεταλούδες κιτρίνισαν κιόλας με
τον Αύγουστο
Πάνω απ την χλόη του κήπου μας που βλέπει κατά
το Ηλιοβασίλεμα
Μου κάνουν κακό.Γερνώ
Αν κατεβαίνεις μέσα από τα στενά του ποταμού
Κιάνγκ,
Μήνυσέ μου το από τα πρίν παρακαλώ,
Κι εγώ θα βγώ να σε ανταμώσω
Ως με το Τσό-φού-Σά.

Εζρα Πάουντ

Μετάφραση : Ζήσιμος Λορεντζάτος