Οσο για την Ιουστίνη,οι καινούργιες συγκινήσεις που φαινόταν
ικανός να προκαλεί μέσα της,την αναστάτωναν.Πράγματα πολύ απλά-έβλεπε,λόγου
χάρη,πως ο έρωτάς της εκτεινόταν ακόμη και σε άψυχα αντικείμενα που ήταν
συνδεδεμένα μαζί του,όπως το παλιό τσιμπούκι του από «αφρό της θάλασσας» με την
πολυμασημένη άκρη του.Η το παλιό του καπέλλο,κατατσαλακωμένο και
ξεθωριασμένο-κρεμόταν πίσω από την πόρτα σαν μια υδατογραφία του ίδιου του
ανθρώπου.Ανακάλυπτε τον εαυτό της να αγαπάει πράγματα που εκείνος είχε αγγίσει
και είχε παραρριγμένα.Γινόταν εξαλλη με αυτό το είδος πνευματικής αιχμαλωσίας
που την είχε κατακυριέψει όταν έπιανε τον εαυτό της να χαιδεύει κανένα από τα
παλιά σημειωματάρια του σάμπως να χάιδευε το κορμί του ,ή να χαράσσει με το
δάχτυλο τις λέξεις (από τον Σταντάλ) που εκείνος είχε γράψει με το πινέλλο του
ξυρίσματος επάνω στον καθρέφτη: "Πρέπει να κυττάς τολμηρά κατάφατσα μια μικρή
ανατομία αν θές να ανακαλύψης μιάν άγνωστη αρχή» και «οι μεγάλες ψυχές έχουν
ανάγκη από τροφή»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ
ΒΑΛΤΑΣΑΡ
μτφρ: ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΣ
Εκδόσεις : ΓΡΗΓΟΡΗμτφρ: ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου