Ηλίας Κεφάλας /ποίηση

φωτο Felix Vallotton

ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Διάφανος να είσαι.Σαν τη σταγόνα

Της βροχής που κρέμεται

Στη λαμπερή απόληξη των φύλλων.

Γυμνός και τόσο καθαρός.Οπως αστέρι

Και κρύσταλλο που το χτυπά η αντηλιά.

Γι αυτό –προτού να ‘ρθείς –ρωτώ και πάλι:

Είσαι σαν το νερό και σαν το φώς;

Είσαι σαν το μετάξι;

Είσαι σαν τη μηλιά και σαν την κερασιά κατάφορτος;

Είσαι σαν το βουνό και την πεδιάδα ανοιχτός;

Προβάλλεις φωτεινός χωρίς να κρύβεις τίποτα;

Ανθίζεις ήρεμα σαν δέντρο;

Τραγούδια λές αθώα σαν μικρό παιδί;

Αν ναι τότε μπορείς να ΄ρθείς

Εσένα θέλω μόνο και σε περιμένω.

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΓΝΕΘΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ 
ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ

Εκδ: ΡΟΕΣ