Εφη Καλογεροπούλου,ποίηση/περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,τχ 19-20

ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ 
(ένα ποίημα σε τέσσερα μέρη)

ΙΙΙ

Στις θερμοκρασίες αυτές των τροπικών

οι συναντήσεις μας , φέρουν τη μαγεία

του πυκνού πράσινου φυλλώματος

και την θαμνώδη αίσθηση του παντοτινού

Τα όνειρά μας, όνειρα υδραργυρικής πυκνότητας

έχουν κάτι απ την υγρασία της ατμόσφαιρας

 Υπάρχει μια έλλειψη που με συναντά πιο κάτω

απ το βλέμμα σου

ένα φάσμα υπέρυθρου κάνει το φώς να αιμορραγεί

σε μια περιοχή μου

που  διασχίζουν ακόμη αλλόκοτα όνειρα

κι η αθωότητα σου είναι η χώρα που αγαπούν

τα άστρα μου

Φιλιά στον άνεμο είναι πια η δική μας μοίρα

και ξέρω πως σε συναντώ πάντα εκεί

στη διάφανη λευκότητα της  χειρονομίας

του απέραντου

στον ασύλητο τόπο της τρυφερής διακύμανσης

των οριζόντων

σαν ανεπίστροφη παράδοση στην λαχτάρα

των μονοσύλλαβων λέξεων

στον πληθυντικό κόσμο που ζει σημαδεύοντας

τις αστραπές

αναζητώντας  πάλι τα ανθισμένα σκοτάδια

των σκοτεινών ερώτων

μέσα σε αυτό το ατέλειωτο καραβάνι των νεκρών

που απελπίζει ο τρόμος

συλλέγοντας ξανά και ξανά απομεινάρια

πολύτιμων στιγμών   προσωρινών

 γη που ευλόγησε ο έρωτας

με της Αθανασίας την  πορφυρή βροχή

Και είναι λυτρωτική  πια, η πύρινη σιωπή 

που με πλούσια μυρωδικά αρώματα

εκλεκτά της  αφής 

ξεπλένει  τα ακριβά σου μέλη

Η  αμοιβαία παράδοση  λέξεις  θυμητικές  υπόσχεται  

σε μια μνήμη

που  σα ψίθυρος τρελού θα ταξιδέψει μαζί μας 

εκεί  που η ελπίδα ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει 

στη συνείδηση  του τρεχούμενου νερού

στην πνοή του ανέμου

στην έκσταση του Λόγου που το φώς  εκπορεύει

από των άστρων το όμορφο τραγούδι

Εφη Καλογεροπούλου

περιοδικό ΚΟΡΑΛΛΙ,τχ 19-20

Οκτωβριος2018-Μάρτιος2019