Για την αγνότητα
«Αγαπώ το δάσος. Δύσκολο είναι να ζεις στις πόλεις: εκεί υπάρχουν πάρα πολλοί με ερωτική έξαψη. Δεν είναι καλύτερο να πέσεις στα χέρια ενός δολοφόνου, παρά στα όνειρα ενός θηλυκού που βρίσκεται σε ερωτική έξαψη;
Δείτε τους λοιπόν αυτούς τους άντρες: το μάτι τους το λέει — δεν ξέρουν τίποτε καλύτερο στη γη, από το να κοιμούνται με ένα θηλυκό.
Βόρβορος υπάρχει στον πάτο της ψυχής τους. κι αλίμονο, αν ο βόρβορός τους έχει και πνεύμα! Τουλάχιστον να ήσασταν τέλειοι σαν τα ζώα!
Η αθωότητα όμως ανήκει στα ζώα.
Σας συμβουλεύω να σκοτώσετε τις αισθήσεις σας; Σας συμβουλεύω την αθωότητα των αισθήσεων. Σας συμβουλεύω την αγνότητα; Η αγνότητα είναι σε μερικούς αρετή, αλλά σε πολλούς σχεδόν ελάττωμα.
Αυτοί οι τελευταίοι συγκρατιούνται βέβαια: αλλά η σκύλα ηδυπάθεια διαφαίνεται, γεμάτη ζήλια, μέσα σε ό,τι κάνουν. Ακόμη και στα ύψη της αρετής τους και ως μέσα στο ψυχρό πνεύμα, τους ακολουθεί αυτό το τέρας και η διχόνοια που φέρνει μαζί του. Και πόσο περίτεχνα ξέρει η σκύλα ηδυπάθεια να ζητιανεύει ένα κομμάτι πνεύμα, όταν της αρνιούνται ένα κομμάτι κρέας!
Αγαπάτε τις τραγωδίες και ό,τι σχίζει την καρδιά; Εγώ είμαι δύσπιστος απέναντι στη σκύλα σας. Έχετε, νομίζω, υπερβολικά σκληρά μάτια, και κοιτάτε με λαγνεία εκείνους που υποφέρουν.
Η λαγνεία σας δεν μεταμφιέστηκε μήπως για να πάρει το όνομα του οίκτου;
Και σας λέω και τούτη την παραβολή: δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλοντας να κυνηγήσουν τους διαβόλους τους έγιναν οι ίδιοι γουρούνια.
Σε όποιον η αγνότητα πέφτει βαριά, σ' αυτόν δεν πρέπει να συνιστάται: ώστε να μη γίνει αυτή ο δρόμος προς την κόλαση — δηλαδή προς το βόρβορο και την ερωτική έξαψη της ψυχής.
Μιλώ για βρόμικα πράγματα; Αυτό για μένα δεν είναι το χειρότερο. Εκείνος που φτάνει στη γνώση κατεβαίνει απρόθυμα στα νερά της αλήθειας, όχι όταν αυτή είναι βρόμικη, αλλά όταν είναι ρηχή.
Αληθινά, υπάρχουν άνθρωποι εκ βαθέων αγνοί: έχουν ηπιότερη καρδιά και γελούν πιο πρόθυμα και πιο πλούσια από σας.
Γελούν επίσης και με την αγνότητα και λένε: "τί είναι αγνότητα; Δεν είναι τρέλα η αγνότητα;
Αυτή όμως η αγνότητα ήρθε σε μας, δεν πήγαμε εμείς σ' αυτήν.
Σ' αυτήν την φιλοξενούμενη προσφέραμε κατάλυμα και καρδιά: τώρα κάθεται σε μας — ας μείνει όσον καιρό θέλει!"»
Friedrich Nietzsche
Ετσι μίλησε ο Ζαρατούστρα
μτφρ: Ζήσης Σαρίκας
εκδ: Νησίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου