Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ,μυθιστόρημα///του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡH,εκδόσεις Ενύπνιο,2019

Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ,μυθιστόρημα

του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡH,

εκδόσεις Ενύπνιο,2019

«Οι σχέσεις είναι υπέρβαση.Εξοδος από τον εαυτό.Δέν υπάρχει πιο ανθρώπινο από την έξοδο.Αυτό φτιάχνει το ανθρώπινο.Οταν κάνουμε σχέσεις είμαστε εξοδούχοι.Γινόμαστε ο χώρος ανάμεσά μας.Αποκαλυπτόμαστε.Αυτή η αλληλοαποκάλυψη μας κάνει απολύτως άλλους.Κι είναι περίφημο να έρχονται κοντά οι άνθρωποι,να βοηθάνε τον άλλον να γίνει άλλος και ταυτόχρονα να μην είναι αντανάκλαση του άλλου.Αυτή η ποικιλία δίνει στον άλλον πολλές μορφές .Για να συναντήσεις την ποικιλία της διαφορετικότητας πρέπει να είσαι εξοδούχος.»

Τίποτα στερεό.Ολα ρευστά.Κυρίαρχο το απρόοπτο και οι συναντήσεις.Το σώμα της γραφής εκεί...Σώμα πάσχον αμακιγιάριστο,αφτιασίδωτο,πεισματικά ανυπότακτο,γυμνό.
Κι απ’έξω ένα βλέμμα που παρατηρεί,συμπάσχει,ερμηνεύει.
Ενα επίμονο βλέμμα-πρωταγωνιστής,αυτής της μαγικής ρεαλιστικής αφήγησης,που αναγνωστικά μας συστήνεται με τον τίτλο «Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ».
Γυροσκοπικό βλέμμα τρυφερότητας κι ευαισθησίας,που στρέφει το φακό του στα ανθρώπινα,βυθοσκοπεί και ανασύρει όποιο θραύσμα άφησε ανεπιστρεπτί την σφραγίδα του στη μνήμη.
«Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ» του Kώστα Καλημέρη  είναι μυθιστόρημα που αρθρώνεται στον φασικό χώρο της αβεβαιότητας και της ασυμμετρίας,αυτόν δηλαδή του κόσμου μας,που τίποτα δεν είναι βέβαιο και όλα είναι πιθανά.
Σε μια εξορία από το Εαυτό αλλά ταυτόχρονα καίρια δραματικά μέσα σε αυτό,η αφήγηση παίζει με τα πρόσωπα,το χρόνο,τις σιωπές και μέσα από μια αλληλουχία εικόνων κινηματογραφικού ρυθμού σε δραματικούς τόνους που εκτείνεται από το ρεαλιστικό στο φανταστικό,μάς ταξιδεύει στον όμορφο και μαζί καταραμένο κόσμο,της ματαίωσης,της επιθυμίας,του πένθους,του έρωτα,της ελευθερίας.
Πλήθος ανθρώπινες φιγούρες,διαβάτες της ζωής,έντρομοι και ατρόμητοι- κατά τις περιστάσεις –διασχίζουν τις σελίδες ,στροβιλίζονται από πάθη,μεθούν και ονειρεύονται σε αυτήν «την μεγάλη των τρελών σκηνή».
Ένα μυθιστόρημα με άπειρους βαθμούς ελευθερίας, όσοι και οι ατομικοί χώροι των προσώπων που το συνιστούν.
Πολυμορφικό παιχνίδι αντικατοπτρισμών, πρόσωπα και χειρονομίες που παίζουν με την αυξημένη πολυπλοκότητα και την ασυνέχεια ,το τυχαίο και το φανταστικό, «αφού καθετί ρεαλιστικό είναι μαζί αναληθοφανές και μαγικό ».Αλλά ταυτόχρονα δοκίμιο για την πεζογραφία.
Γιατί η πεζογραφία « δεν είναι ρεπορτάζ στο προσωπικό βίωμα » μας λέει ο Καλημέρης ,«δεν αφηγείται μια ιστορία,αλλά έστω με αυτή σαν πρόσχημα, ψάχνει νερά,σπασμένες σωλήνες στις τουαλέτες της κοινωνίας,αναζητά τη ροή,τον άνεμο,τις καυτές ανθρώπινες ανάσες,ανοίγει παράθυρά που ήταν κλειστά,γκρεμίζει τοίχους,για να φανούν μέσα από μαγικούς καθρέφτες χαμένες ιστορίες,θραύσματα και απομεινάρια που πηγαίνουν κ έρχονται μέσα στο χαοτικό σύστημα μιας πολύ ταραγμένης θάλασσας,μέσα στο ρευστό πεδίο που χύνονται οι έρωτες και οι εξεγέρσεις,πραγματικές και ματαιωμένες»

Όπως κι αν το δεις, σαν road movie,θέατρο καταστάσεων, δοκίμιο ή μπλουζ που σε συνοδεύει στα όρια νηφαλιότητας και μέθης, εκεί που όλα τα ταξίδια είναι ανοιχτά, αυτό το ιδιόμορφο ρολογάκι μνήμης, το μυθιστόρημα «ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ», είναι ένα βιβλίο που διάβασα και αγάπησα πολύ.

Εφη Καλογεροπούλου