ποίηση: Εφη Καλογεροπούλου//μετάφραση στα Ιταλικά: Αλεξάνδρα Ζαμπά

foto di Mario Giacomelli

Είναι που κράζουν οι γλάροι
όλο το απόγευμα σε αυτό το παιχνίδι θανάτου
έτσι που διασχίζουν ορίζοντα
πριν με το ράμφος τους καρφώσουν ένα ακόμη
ψάρι ελαφρύ
κι έτσι αναποδογυρίζεται η ζωή
και το νερό ξεπλένει ήσυχα τα πόδια της
κι ύστερα
που με βία τινάζουν πάνω το κεφάλι
να πιάσουν πάλι ουρανό
είναι οι κραυγές τους θάλασσας χορός
και πένθος δεμένο στα φτερά τους
πριν με το χέρι του το κύμα
άγρια στην άκρη τούς σκορπίσει
 

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
 

Sarà per lo stridio dei gabbiani
tutto il pomeriggio nel gioco della morte
cosi come attraversano l'orizzonte
prima ancora di colpire con il loro becco
un altro pesce leggero
ed in questo modo si capovolge la vita
e l'acqua sciacqua tranquilla i suoi piedi
e dopo
con forza scuotono la testa in su
per toccare di nuovo il cielo
i loro stridii sono le danze del mare
e legato alle loro ali il lutto
prima che la mano dell'onda
ferocemente li disperda ai bordi

poesia di Efi Kalogeropoulou trd Alexandra Zambà
 

Από την ποιητική συλλογή "Αμμος",εκδόσεις Μετρονόμος,2013 

αναδημοσίευση 
απο την ιστοσελίδα της Αλεξάνδρας Ζαμπά στο Facebook ,
(πρώτη δημοσίευση 11/11/2019)