Εφη Καλογεροπούλου /στην εξορία του βλέμματος/ποίηση

ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ

Προσευχές μικρής διάρκειας
ασκήσεις αγάπης
εκεί που η νύχτα κοιμίζει κρυφά τα μυστικά της
Αν η πίστη μου δεν έχει όνομα
κι ο θεός μου πρόσωπο
είμαι νεκρός

Πεθαίνω εκεί που φεύγει η αγάπη
διαφεύγω σε διάρκεια
στη δίνη θύελλας που μας σκορπίζει

Εσύ κι εγώ
χιλιάδες δευτερόλεπτα κουρασμένης ύλης
κυτταρική απόδραση στα χόρτα
απομεινάρια ζωής
ίχνη αίματος και φονικά

Γέννηση και θάνατο δοξάζει ο θεός μου
Φεύγουμε μ ακούς; Ακούς τον καλπασμό;
Φεύγουμε
όλα φεύγουν

Συγχώρα μου την άγνοια συγχώρεσε
τη φωνή της τρέλας μου που σαν ποντικός ροκάνισε
όλα μας τα καλώδια
συγχώρεσε τα όχι μου στα ναι σου
Κι είναι δικά μου ναι
όλα τα ναι τώρα που καίνε τις σελίδες μου
κι είναι η γραφή τώρα
το μόνο δικό σου σώμα που μου απόμεινε

Η σοφία το άφευκτο είναι της απελπισίας
κι η αγάπη
σπουδή θανάτου δικαιοσύνη που

μ’ αθωώνει, με καταδικάζει

Ξέπλυνε το κλάμα μου
καθάρισε τη λάσπη μου
δώρισε στα πουλιά τις λέξεις μου
ξήλωσε τους χρησμούς τους

για μένα προσευχήσου

παραπλάνησέ με
λεηλάτησέ με
σκότωσέ με

σώσε με

Εφη Καλογεροπούλου
Στην εξορία του βλέμματος

εκδόσεις κουκκίδα