Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ -οι διθυραμβοι του Διονυσου

με αφορμή 21 Μάρτη(παγκόσμια ημέρα Ποίησης) ανάμεσα στ αρπαχτικά πουλιά οποιος θέλει να κατέβει εδώ πόσο γρήγορα θα τον ρουφήξουνε τα βάθη!-Μα εσύ,Ζαρατούστρα, δέν αγαπάς ακόμη την άβυσσο, όμοιος μ΄ελάτι?- Βυθίζει τίς ρίζες του,όπου κι ο ίδιος ο βράχος ριγώντας το βάθος κοιτάζει-΄ διστάζει στο χείλος του βαράθρου, όπου όλα ένα γύρο να κατεβαίνουν αρχίζουν:ανάμεσα στην ανυπομονησία χοχλαδιών άγριων,νεροσυρμής που πέφτει, υπομονετικό,υπομένοντας,σκληρό,σιωπηλό, μονήρες...... Μονήρες! μα ποιός θα τολμόυσε να φιλοξενηθεί εδώ, να 'ναι ο φιλοξενουμενός σου?.. Ενα όρνεο,ίσως πού ,χαιρέκακο,κρέμεται από τα μαλλιά τού καρτερικά υπομένοντος, με αβέβαιο γέλιο μ΄ένα γέλιο όρνεου... Γιατί τόσο καρτερικό? -σκληρά σαρκάζει: όποιος το βάραθρο αγαπά φτερά πρέπει να ΄χει.. δεν πρέπει να μένει κρεμασμένος όπως εσύ, ώ κρεμασμένε!- Ω Ζαρατούστρα, ο πιό σκληρός κυνηγός! Πρόσφατα ακόμη του Θεού κυνηγός, όλων των αρετων παγίδα του Κακού το βέλος! Τώρα από τόν ίδιο εσέ κυνηγημένος η λεία σου ,ο εαυτός σου μέσα στόν ίδιο εσένα σαιτοχτυπημένος... Τώρα - μόνος με τόν εαυτό σου, αντίθετος στην ίδια σου τη γνώση ανάμεσα σ εκατό καθρέφτες ψεύτικος μπρός στόν ίδιο τον εαυτό σου ανάμεσα σ εκατό αναμνήσεις, αβέβαιος σε κάθε πληγη κουρασμένος σε κάθε δροσιά παγωμένος απ τα ίδια σου τα σκοινιά στραγγαλισμένος αυτογνώστης! αυτοδήμιος! Γιατί δέθηκες με το σκοινί της σοφίας σου? Γιατί δελεάστηκες απ του αρχαίου φιδιού τον παράδεισο? γιατί γλιστρησες μέσα σου-μέσα σου?... Ενας ΄΄αρρωστος τώρα, από φαρμάκι φιδιού αρρωστημένος ενας αιχμάλωτος τώρα που τόν σκληρότερο κλήρον ετράβηξε: στην ίδια σου τη σήραγγα δουλεύοντας καμπουριασμένος, μέσα στόν ίδιο εσένα εντοιχισμένος, τόν ίδιο εσένα σκάβοντας, αβοήθητον, αλύγιστο, ένα πτώμα-, από εκατόν επαχθή βάρη φορτωμένος, ενας που ξέρει! ένας αυτογνώστης! ο σοφός Ζαρατούστρα!... Γύρεψες το βαρύτερο φορτίο: και βρήκες τον εαυτό σου-, από πάνω σου δε θα τόν τινάξης... Προσμένοντας καθισμένος στίς φτέρνες σου, ένας που δεν μπορεί πια να σταθεί όρθιος! ριζώνεις με τον τάφο σου, δύσμορφο πνεύμα!... Και πόσο ήσουν περήφανος πρόσφατα ακόμη, πάνω σ όλα τα ξυλοπόδαρα της περηφάνειας σου στημένος! Πρόσφατα ακόμη ο δίχως Θεόν ερημίτης, ο συνερημίτης του διαβόλου, ο πορφυροντημένος πρίγκηψ κάθε αποκοτιάς!.. Τώρα- σε δυό Τίποτα ανάμεσα σκυμμένος ένα ερωτηματικό, ένα κουρασμένο αίνιγμα ένα αίνιγμα για τα όρνεα!... -βέβαια που θα σε "λύσουν" τη "λύση " σου αρχίσαν να πεινούνε, κιόλας πετούν γύρω από το αινιγμά τους, γύρω σου, ώ κρεμασμένε! ώ Ζαρατούστρα! αυτογνώστη! αυτοδήμιε!. Φρηντριχ Νιτσε Οι Διθύραμβοι του Διονύσου μεταφραση Αρης Δικταιος Εκδόσεις Αιγόκερως

4 σχόλια:

david santos είπε...

I loved this posting. Thank you.
Have a good weekend.

κοκκινη κισσα είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ ,David-Thank you! for visiting my blog.-
Have a nice day.

Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Από τα στιβαρότερα πνεύματα, με την ολότελα προσωπική ματιά του, εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παρεξηγείται εν πολλοίς από τους αναγνώστες του.
Εξαιρετική επιλογή, Κόκκινη Κίσσα.
Την καλησπέρα μου.


Βολκώφ

κοκκινη κισσα είπε...

Πράγματι κορυφαίος φιλόσοφος και ποιητής ή καλύτερα "Μόνο τρελός!Ποιητής Μονάχα!.."
χαίρομαι για την επικοινωνία,και σε ευχαριστώ ιδιαίτερα,.....

καλό βράδυ.