"Αργά το βράδυ βλέπεις τα σκυλιά να περιφέρονται σάν άκακες συμμορίες।Εξουθενωμένα από ανθρώπους και αυτοκίνητα,άλλα μικρα και άλλα μεγάλα,μερικα κουτσαίνοντας δέν έχουν κουράγιο ούτε να γαβγίσουν ούτε να δαγκάσουν।Καμιά φορά κανένα κάθεται να τό χαιδέψεις και σε κοιτάει με ευγνωμοσύνη ,μα τα πιό πολλά στέκουν από μακριά ,γεμάτα υποψία:ξέμαθαν πιά να ξεχωρίζουν τούς ανθρώπους। Μαζί με τ΄άλλα είναι και μερικά σκυλιά ράτσας,πού κόστισαν κάποτε μιά μικρη περιουσία,πού δεν έτρωγαν παρά μόνο μπιφτέκι ,πού τα έλουζαν ωραίες κυρίες κι ύστερα τα έβγαζαν για το πρωινό τους περίπατο-και τώρα παρατημένα από τ άφεντικά τους ,κύριος οίδε για ποιό λόγο, με το λουρί ακόμα στό λαιμό και με την απορία στα μάτια ,τρέχουν κι αυτά μαζί με τα άλλα κοπρόσκυλα ,έχοντας μάθει κιόλας την απόγνωση και τίς κακές συνήθειες τού δρόμου।" ντίνος χριστιανόπουλος νεκρή πιάτσα εκδόσεις διαγωνίου,θεσσαλονίκη 1984