BERNARD-MARIE KOLTES η νύχτα μόλις πρίν από τα δάση

....περπατάς όπου νάναι κάποιο βράδυ,έτσι στην τύχη,βλέπεις μιά κοπέλα να γέρνει ακριβώς πάνω από το νερό,την πλησιάζεις κατά τύχη,γυρνάει και σου λέει¨το όνομά μου εμένα είναι μάμα,μη μου πείς το δικό σου,δεν της λές το δικό σου,της λές ¨πού πάμε?σου λέει εκείνη¨πού θές να πάμε?δεν καθόμαστε εδώ? είσαι?κάθεσαι λοιπόν εκεί,ώς τα χαράματα πού φεύγει,όλη νύχτα τη ρωτάω¨ποιά είσαι? πού μένεις? τι κάνεις?πού δουλεύεις? πότε θα ξαναβρεθούμε?λέει εκείνη σκύβοντας πάνω από το ποτάμι:δεν τ'αφήνω ποτέ το ποτάμι,πάω απ 'τη μιά όχθη στην άλλη,απο τη μιά γέφυρα των πεζών στην άλλη,ανηφορίζω το κανάλι και επιστρέφω πάλι στο ποτάμι,χαζεύω τίς μαούνες ,χαζεύω τούς υδατοφράκτες,ψάχνω το βυθό τού νερού,κάθομαι στήν άκρη του νερού ή σκύβω πάνω του,εγώ μόνο σε γέφυρες και σε όχθες μπορώ και μιλάω,και μόνο εκεί μπορώ να αγαπάω,όπου αλλού είμαι σάν ψόφια,όλη μέρα βαριέμαι ,καί κάθε βράδυ επιστρέφω κοντά στο νερό,και δέν αφήνουμε ο ένας τόν άλλο ,ως το πρωί-,και το πρωί την κοπανάει και εγώ την άφησα να την κοπανήσει,δίχως να το κουνήσω, ........μεσημέριασε και εγώ καθόμουνα καταμεσής στη γέφυρα,δέν ήταν το πραγματικό της όνομα ούτε εγώ της είπα το δικό μου,κανείς δεν θα μάθει ποτέ ποιός αγάπησε ποιόν,μιά νύχτα ,ξαπλωμένοι στο κράσπεδο μιάς γέφυρας,.........στη διάρκεια μιάς μέρας λοιπόν,έγραψα στούς τοίχους:μάμα σ΄αγαπώ,μάμα σ΄αγαπώ,σε όλους τούς τόιχους ώστε να μη γίνεται να μη με διαβάσει,θα είμαι όλη νύχτα στη γέφυρα μάμα,τη γέφυρα της περασμένης νύχτας,έτρεχα όλη μέρα σαν τρελός¨γύρνα ξανά μάμα,γύρνα ξανά ,έγραφα σαν τρελός¨μάμα,μάμα,μάμακαι τη νύχτα περίμενα καταμεσής στη γέφυρα,και σάν ξημέρωσε έπιασα ξανά τούς τοίχους ,όλους τούς τοιχους,ώστε να μη γίνεται να μήν πέσει πάνω τους¨γύρνα ξανά στη γέφυρα,γύρνα ξανά μόνο μιά φορά,μιά τόση δα φορούλα,γύρνα μόνο ένα λεπτό να σε δώ μάμα,μάμα μάμα,μάμα,μάμα,μάμα, σκατά κι απόσκατα,περίμενα σαν μαλάκας μιά νύχτα,δυό νύχτες,τρείς νύχτες και βάλε,έψαχνα σ'όλες τις γέφυρες,έτρεχα από την μιά στην άλλη,πολλές φορές κάθε νύχτα,τριαντα μία γέφυρες είναι δίχως να λογαριάσουμε τα κανάλια,και τη μέρα έγραφα,γεμίσαν οι τοίχοι,δεν γινόταν να μη με διαβάσει..σκατά και απόσκατα όμως,δεν ήρθε,δεν θάρθει ποτέ πιά ,εξακολουθούσα ωστόσο να γράφω στούς τοίχους,κι εξακολουθούσα να ψάχνω σ΄όλες τις γέφυρες,τριαντα μία και δίχως να λογαριάσουμε τα κανάλια,και δέν την ξαναβρήκα ποτέ πιά να σκύβει πάνω από το νερό....... 

B.M.KOLTES 
η νύχτα μόλις πρίν από τα δάση 
μετάφραση Μάγια Λυμπεροπούλου 
εκδόσεις ΑΓΡΑ 


Η ευτυχία να έχεις γράψει "Η ανάγκη να γράφεις δύσκολα εξηγείται.Είναι κάπως σαν τα ναρκωτικα νομίζω:αρχίζεις κατά τύχη,σού αρέσει και μετα δέν κάνεις δίχως αυτά,μολονότι δέν μπορείς να πείς εάν πράγματι ευχαριστιέσαι..όπως η ηρωίνη:δέν είναι η παρουσία της πού σε ικανοποιεί ,είναι η απουσία της πού σε κάνει να υποφέρεις."B.M.KOLTES