Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

BERNARD-MARIE KOLTES η νύχτα μόλις πρίν από τα δάση

....περπατάς όπου νάναι κάποιο βράδυ,έτσι στην τύχη,βλέπεις μιά κοπέλα να γέρνει ακριβώς πάνω από το νερό,την πλησιάζεις κατά τύχη,γυρνάει και σου λέει¨το όνομά μου εμένα είναι μάμα,μη μου πείς το δικό σου,δεν της λές το δικό σου,της λές ¨πού πάμε?σου λέει εκείνη¨πού θές να πάμε?δεν καθόμαστε εδώ? είσαι?κάθεσαι λοιπόν εκεί,ώς τα χαράματα πού φεύγει,όλη νύχτα τη ρωτάω¨ποιά είσαι? πού μένεις? τι κάνεις?πού δουλεύεις? πότε θα ξαναβρεθούμε?λέει εκείνη σκύβοντας πάνω από το ποτάμι:δεν τ'αφήνω ποτέ το ποτάμι,πάω απ 'τη μιά όχθη στην άλλη,απο τη μιά γέφυρα των πεζών στην άλλη,ανηφορίζω το κανάλι και επιστρέφω πάλι στο ποτάμι,χαζεύω τίς μαούνες ,χαζεύω τούς υδατοφράκτες,ψάχνω το βυθό τού νερού,κάθομαι στήν άκρη του νερού ή σκύβω πάνω του,εγώ μόνο σε γέφυρες και σε όχθες μπορώ και μιλάω,και μόνο εκεί μπορώ να αγαπάω,όπου αλλού είμαι σάν ψόφια,όλη μέρα βαριέμαι ,καί κάθε βράδυ επιστρέφω κοντά στο νερό,και δέν αφήνουμε ο ένας τόν άλλο ,ως το πρωί-,και το πρωί την κοπανάει και εγώ την άφησα να την κοπανήσει,δίχως να το κουνήσω, ........μεσημέριασε και εγώ καθόμουνα καταμεσής στη γέφυρα,δέν ήταν το πραγματικό της όνομα ούτε εγώ της είπα το δικό μου,κανείς δεν θα μάθει ποτέ ποιός αγάπησε ποιόν,μιά νύχτα ,ξαπλωμένοι στο κράσπεδο μιάς γέφυρας,.........στη διάρκεια μιάς μέρας λοιπόν,έγραψα στούς τοίχους:μάμα σ΄αγαπώ,μάμα σ΄αγαπώ,σε όλους τούς τόιχους ώστε να μη γίνεται να μη με διαβάσει,θα είμαι όλη νύχτα στη γέφυρα μάμα,τη γέφυρα της περασμένης νύχτας,έτρεχα όλη μέρα σαν τρελός¨γύρνα ξανά μάμα,γύρνα ξανά ,έγραφα σαν τρελός¨μάμα,μάμα,μάμακαι τη νύχτα περίμενα καταμεσής στη γέφυρα,και σάν ξημέρωσε έπιασα ξανά τούς τοίχους ,όλους τούς τοιχους,ώστε να μη γίνεται να μήν πέσει πάνω τους¨γύρνα ξανά στη γέφυρα,γύρνα ξανά μόνο μιά φορά,μιά τόση δα φορούλα,γύρνα μόνο ένα λεπτό να σε δώ μάμα,μάμα μάμα,μάμα,μάμα,μάμα, σκατά κι απόσκατα,περίμενα σαν μαλάκας μιά νύχτα,δυό νύχτες,τρείς νύχτες και βάλε,έψαχνα σ'όλες τις γέφυρες,έτρεχα από την μιά στην άλλη,πολλές φορές κάθε νύχτα,τριαντα μία γέφυρες είναι δίχως να λογαριάσουμε τα κανάλια,και τη μέρα έγραφα,γεμίσαν οι τοίχοι,δεν γινόταν να μη με διαβάσει..σκατά και απόσκατα όμως,δεν ήρθε,δεν θάρθει ποτέ πιά ,εξακολουθούσα ωστόσο να γράφω στούς τοίχους,κι εξακολουθούσα να ψάχνω σ΄όλες τις γέφυρες,τριαντα μία και δίχως να λογαριάσουμε τα κανάλια,και δέν την ξαναβρήκα ποτέ πιά να σκύβει πάνω από το νερό....... 

B.M.KOLTES 
η νύχτα μόλις πρίν από τα δάση 
μετάφραση Μάγια Λυμπεροπούλου 
εκδόσεις ΑΓΡΑ 


Η ευτυχία να έχεις γράψει "Η ανάγκη να γράφεις δύσκολα εξηγείται.Είναι κάπως σαν τα ναρκωτικα νομίζω:αρχίζεις κατά τύχη,σού αρέσει και μετα δέν κάνεις δίχως αυτά,μολονότι δέν μπορείς να πείς εάν πράγματι ευχαριστιέσαι..όπως η ηρωίνη:δέν είναι η παρουσία της πού σε ικανοποιεί ,είναι η απουσία της πού σε κάνει να υποφέρεις."B.M.KOLTES 

8 σχόλια:

μαριάννα είπε...

...δέν είναι η παρουσία της πού σε ικανοποιεί ,είναι η απουσία της πού σε κάνει να υποφέρεις."B.M.KOLTES


Άλλη μεγάλη αλήθεια αυτή. Το καλοκαίρι είχα γράψει ένα κείμενο για έναν άντρα που συναντούσα κάθε μέρα εκεί που κολυμπούσα. Αδιάφορος εντελώς μου ήταν, δεν γύρισα ούτε να τον κοιτάξω ποτέ. Και μια μέρα δεν ήρθε. Ούτε την επόμενη... κι ένιωσα να μου λείπει μια παρουσία αδιάφορη. Τί σου είναι η συνήθεια!
Πόσο μάλλον ο καημένος εδώ με τη μάμα!!!

Καλησπέρα!

Fatale είπε...

Η τυχαία συνάντηση ,
η ξαφνική-αδικαιολόγητη απουσία και ο πόνος μετά...

Πόσο απρόβλεπτη είναι η ζωή..

Καλήσπερα!!

Ανώνυμος είπε...

γητεύτρια

πράγματι .και πόσο το σχήμα της παρουσίας αλλάζει με την απουσία και κάποιες φορές διευρύνεται... σαν το νερό
Νοιώθω αυτο που μου λές..
ολόψυχα,ευχές για ένα όμορφο απόγευμα.



fatale

Απρόβλεπτη ναί.Ποιός αλήθεια ξέρει ποιό κομμάτι του έρχεται να συμπληρώσει μια παρουσία αν δέν βιώσει την απουσία της?
χαίρομαι για την επαφή.
και τήν δική μου καλησπέρα.

Keep Dreaming είπε...

to dyskolo einai na min xreiastei i parousia na ginei apousia gia na katalavei poso aksize kapoios gia kapoion ;)

kalo vrady!

κοκκινη κισσα είπε...

ωστόσο συμβαίνει!άλλωστε...
"μπορεί να είναι έτσι,μπορεί και να μην είναι έτσι"

ευχές για μια όμορφη μέρα

Keep Dreaming είπε...

...kai auto einai to wraio ;)

kalimera!

Spyros Vlahos είπε...

Συνήθεια είναι η ζωή που περνάει από την περιφερειακή μας όραση

Ανώνυμος είπε...

θα μπορούσε νάναι και αυτό,...
οι επισημάνσεις σου δίνουν πάντα τροφή για σκέψη και αυτή δεν είναι συναδελφική αβρότητα!

καλό σου απόγευμα!