Σάββατο 24 Μαΐου 2008

ο μικρός χρόνος

ΑΛΜΠΡΕΧΤ ΝΤΥΡΕΡ κεφάλι ελαφιού με τεράστια κέρατα σχέδιο με καφε μελάνι 24 χ 30,9 εκ.Βερολίνο, Κρατικά Μουσεία Preussischer Kulturbesitz, Kupferstichkabinnet
Ψαλμός
Πού τελειώνει η απόσταση; Πού σβήνει ο φόβος ;Προσκαλώ το κενό,αδειάζω την πληρότητα.Ακόμα και ο πυρόλιθος μαλακώνει,ακόμα και η άμμος ριζώνει στο νερό.Γιατί δρόμοι και γιατί άφιξη ;
Χαμένος,χαμένος, δεν θα επιστρέψω.Κατάσταση και όρος μου η πτώση,ενάντιός μου ο ουρανός.
Είμαι γάμος,εξαγγέλω του θανάτου την έλξη.Σύννεφο,ξηρασία δεν έχω.Φτώχεια,σύννεφο δεν έχω.
Κρύβομαι πίσω από το αίνιγμα,κρύβομαι κάτω από το μανδύα των εποχών,κατασκοπεύω μέσα από τίς σχισμές του.Στό βήμα μου δίνω τη μορφή του,στη θάλασσα λέω :"Ακολούθα με".
Φύλλα τα δέντρα στα τετράδια μου ,και οι πέτρες ποιήματα όπως εγώ.
Θά γδάρω το δέρμα τού ορίζοντα ώσπού να αιμορραγήσει.Από πηγή σε πηγή θα πεταχτώ.
Μοιραζόμαστε το διάστημα,ο θάνατος κι εγώ,υψώνουμε το λάβαρο της πείνας,το ψωμί κι εγώ,κι αύριο θα κρεμαστώ στού παραμυθιού το φόρεμα,θα σκαρφαλώσω το τείχος της σκιάς.Τότε θα με συνοδέψει μιά πομπή από πέτρινες φλογέρες.
Αχ ,τρέλα! Αφέντισσα και σωτηρία μου!
Γυρεύω έναν ήλιο πού στέκει στα μάτια,και μάτια πού βλέπουν το φώς,το φώς ολάκερο.Γυρεύω έναν κορμό δέντρου πού γίνεται σώμα,γυρεύω εκείνο πού στόν λόγο θα δώσει γεννητικό όργανο, κείνο πού θα τρυπήσει τον ουρανό.
Ψάχνω εκείνο πού θα επεκτείνει τα αιωρούμενα σύνορα, αόρατα ανάμεσα στη θάλασσα και τούς βράχους, ανάμεσα στο σύννεφο και την άμμο, ανάμεσα στην ημέρα και τη νύχτα.
Αναζητώ εκείνο πού θα συνταιριάξει τούς ρυθμούς μας τού θεού και μένα,τού δαίμονα και μένα,του κόσμου και μένα.Γυρεύω εκείνο πού ανάμεσα μας θα σπείρει το ζιζάνιο.
Αχ , αναζήτηση,απάγκιό μου!
ΑΔΩΝΙΣ
ΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΙΧΙΑΡ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
εισ -μεταφ. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΠΙΡΑΡ
εκδοσεις ΑΓΡΑ

8 σχόλια:

Keep Dreaming είπε...

"Θά γδάρω το δέρμα τού ορίζοντα ώσπού να αιμορραγήσει..."
ekei tha vrw auta pou psaxnw.

kalimera ;)

κοκκινη κισσα είπε...

καλημέρα ερασιτέχνη!
Υποψιάζομαι ότι σου αρέσει η ποίηση του Αδωνη.και εμένα.Η γενέθλια γή του δηλ.η περιοχή της Λαοδικείας στη Συρία είναι χωρος πολιτισμικών ανταλλαγων , γή ποίησης και μύθου.Ο Αδωνις εμφανίστηκε στο χώρο της Αραβικής ποίησης το 1957 με την συλλογή ΅πρώτα ποιήματα΅ και από τότε το έργο του αριθμεί αρκετές συλλογές ΅φύλλα στόν άνεμο΅,΅ασματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού΅΅το θέατρο και οι καθρέφτες΅,΅το βιβλίο΅κ.ά και πολλά δοκίμια.
Λέει κάπου ΅στήν αραβική ποίηση η λέξη οφείλει να είναι μεστή,έχει σώμα.
Εχει πνευμόνια ,καρδιά,αίμα,είναι όν ανθρώπινο.Η λέξη είναι άνθρωπος....

ο στίχος πού ξεχώρισες είναι αυτό ακριβώς.

πολλά φιλιά.

skoinovatis είπε...

Aνέτειλε ο ήλιος αυτού που αγαπώ μέσα στη νύχτα
Κι έλαμψε με τέτοιο τρόπο που δύση δεν υπάρχει
Γιατί ο ήλιος της ημέρας αίρεται τη νύχτα
Ενώ ο ήλιος της καρδιάς ποτέ δεν είναι απών.

Χαλάτζ
μτφ. Ελένη Κονδύλη

Καλημέρα πουλάκι μου!!!

κοκκινη κισσα είπε...

σχοινοβάτη καλημέρα

πάντα ομορφη η παρουσία σου.Ο ήλιος της καρδιάς ποτέ δεν είναι απών!
πλουτίζεις την ανάρτηση.

φιλιά.

Utopia είπε...

Κατάσταση και όρος μου η πτώση,ενάντιός μου ο ουρανός.

To να ζείς είναι μιά οριζόντια πτώση...(Ζ.Κοκτώ)

Πολύ όμορφο!
Καλό σου μεσημέρι!
Φιλιά...:-***

κοκκινη κισσα είπε...

στίχος για προβληματισμό!

η επισκεψή σου πάντα διακριτή και ουσιώδης.

εκτιμώ τήν λιτότητα σκέψης και έκφρασης!!

πολλά φιλιά.

faraona είπε...

"στήν αραβική ποίηση η λέξη οφείλει να είναι μεστή,έχει σώμα.
Εχει πνευμόνια ,καρδιά,αίμα,είναι όν ανθρώπινο.Η λέξη είναι άνθρωπος...."

Αριστουργηματικος ο Αδωνις.

καλο απογευμα

κοκκινη κισσα είπε...

faraona

ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας
"
Θέλω να κάνω ποίηση αυτό πού βλέπω και αυτό πού πού αισθάνομαι.Κάνω ποίηση σημαίνει γράφω με αναφορές ,μέ εικόνες.....Μιά ποίηση δίχως εικόνες είναι ένας σκελετός πού απομιμείται την πραγματικότητα.Πολλοί ποιητές και κριτικοι απορρίπτουν την εικόνα σέβομαι την γνώμη τους,αλλά δεν συμμερίζομαι αυτή την αντίληψη για την ποίηση."

εχω την ίδια αποψη για τον Αδωνη.
φιλιά.