Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019


τέχνη ,δίψα γιά το ιδεώδες
" η τέχνη λοιπόν,όπως κι η επιστήμη,είναι μέσο για να αφομοιώσουμε τόν κόσμο,αποτελεί εργαλείο γνώσης του κόσμου στή διαδρομή τών ανθρώπων πρός τήν "απόλυτη αλήθεια" (...)
Η Τέχνη γεννιέται και στεριώνει εκεί πού υπάρχει διαχρονική και ακόρεστη δίψα για τό πνευματικό,το ιδεώδες,μιά δίψα πού οδηγεί τούς ανθρώπους στήν τέχνη.
Η σύγχρονη τέχνη έχει πάρει λανθασμένη τροπή,καθώς εγκαταλείπει τήν αναζήτηση τού νοήματος τής ύπαρξης και επικυρώνει τήν αυταξία τού ατόμου.Ο,τι φιλοδοξεί να είναι τέχνη αρχίζει να μοιάζει εκκεντρική ενασχόληση διαβλητών προσώπων πού υποστηρίζουν ότι κάθε ατομική δραστηριοτητα έχει καθαυτήν αξία,απλώς και μόνο ώς επίδειξη πεισματικής επιμονής.Στήν καλλιτεχνική δημιουργία όμως η προσωπικότητα δέν επιβάλλεται ,παρά υπηρετεί μιάν άλλη,υψηλότερη και συλλογική ιδέα.
Ο καλλιτέχνης είναι πάντοτε υπηρέτης και προσπαθεί μονίμως να ξεπληρώσει το χάρισμα πού τού δόθηκε.Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος δέν θέλει να κάνει τήν παραμικρή θυσία,ακόμα κι άν μόνο με τήν θυσία επιβεβαιώνεται.Αυτά τα βασικά πράγματα σιγά σιγά τα ξεχνούμε ,και χάνουμε αναπόφευκτα κάθε αίσθηση τού προορισμού μας (...)
O μόνος όρος τού αγώνα γιά το δικαίωμα στή δημιουργία είναι η πίστη στήν κλίση σου ,η ετοιμότητα να υπηρετήσεις και η άρνηση να συμβιβαστείς.Η καλλιτεχνική δημιουργία απαιτεί από τόν καλλιτέχνη να "χαθεί εντελώς" με τήν απόλυτη τραγική έννοια τής έκφρασης αυτής(...)
Μού είναι αδύνατον να πιστέψω πώς ένας καλλιτέχνης μπορεί ποτέ να εργαστεί μόνο καί μόνο για να "εκφραστεί ".Η έκφραση τού εαυτού του δέν έχει νόημα άν δέν βρίσκει ανταπόκριση.
Γιά να δημιουργηθεί πνευματικός δεσμός με τούς άλλους,η έκφραση αυτή πρέπει να αποτελεί μιά οδυνηρή πορεία πού δέν έχει κανένα πρακτικό όφελος- νά είναι εντέλει πράξη θυσίας. 


Πάντως σίγουρα δέν αξίζει τόν κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί της για να ακούσει απλώς και μόνο τόν αντίλαλό του!"
Καλλιτέχνης χωρίς πίστη είναι σάν ζωγράφος τυφλός εκ γενετής."


Αντρέϊ Ταρκόφσκι
Σμιλεύοντας τόν χρόνο
μεταφραση Σεραφείμ Βελέντζας
εκδόσεις Νεφέλη.
η φωτο από τήν κινηματογραφική δημιουργία του Αντρέϊ Ταρκόφσκι: Αντρέϊ Ρουμπλιόφ,ο ζωγράφος -μοναχός ταξιδεύει.

10 σχόλια:

Κούκος είπε...

Αντί σχολίου

κοκκινη κισσα είπε...

κούκος

τί έκπληξη!σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
ο καθρέφτης είναι από τίς πιό αγαπημένες μου ταινίες.αρκεί να σού πώ ότι τήν έχω δεί επτά φορές !!
τό βίντεο πού έστειλες συμπληρώνει τήν ανάρτηση.

νάσαι καλά.

Utopia είπε...

Ο ασθενής πεθαίνει κι εμείς βάζουμε επιδέσμους στις πληγές.
Η τέχνη απελευθερώνει.
Κανείς μας όμως δεν θα απελευθερωθεί,αν δεν απελευθερωθούμε όλοι.Αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα.Ουτοπία δηλαδή...

:-)

Ανώνυμος είπε...

η βασικη αρχη ειναι η "επενδυση στην απωλεια".Αυτο σημαινει να υποτασσουμε τον εαυτο μας,να καταργησουμε το πεισμα,τον εγωισμο και τη φιλαυτια μας.


καλο βραδυ.

κοκκινη κισσα είπε...

utopia

πράγματι το κοινό ,τό έργο τέχνης ,και ο δημιουργός αποτελούν μία ενότητα αδιαίρετη .
Καί φυσικά όπως λέει και ο πρώτος ανώνυμος συνομιλητής μας χρειάζεται να καταργήσουμε τό πείσμα ,τήν φιλαυτία,τόν εγωισμό ,να αφήσουμε διαύλους επικοινωνίας να γίνουμε πορώδεις και περατοί στό φώς.
Ο Μάρξ είχε πεί"γιά να απολαύσεις τήν τέχνη ,πρέπει να είσαι καλλιτεχνικά διαπαιδαγωγημένος".
θά έλεγα η καθαρότητα ,η αθωότητα η καθημερινή πάλη με τό σκοτάδι μας ,η ηθική μας εντέλει προσδιορίζει και τόν τρόπο πού προσχωρούμε σε αυτήν τήν διαδικασία,στήν πρόσληψη τού έργου τέχνης .....

πολλά φιλιά.

κοκκινη κισσα είπε...

ανώνυμος 1.

Δέν έχω παρά να συμφωνήσω.Τό ζήτημα τής απώλειας πού θέτεις το θεωρώ κορυφαίο στήν καλλιτεχνική δημιουργία,όπως επίσης και τό ζήτημα τής πίστης .Η προσήλωση στόν σκοπό είναι θρησκευτικής φύσης,και η παραμέριση τού εγώ είναι θυσία,είναι μιά αλλη ηθική,αλλιώς ο καλλιτέχνης γίνεται κύμβαλον αλαλάζον.
γιά να χρησιμοποιήσω μιά άποψη του Ταρκόφσκι "σκοπός τής τέχνης είναι να ετοιμάσει τόν άνθρωπο για το θάνατο ,να οργώσει και να καλλιεργήσει τήν ψυχή του ,κανοντάς την να στραφεί στο καλό."

νάσαι καλά.

lakis είπε...

Εξαιρετικό κείμενο. Θα συμφωνήσω με τις περισσότερες από τις απόψεις που εκφράζει ο μεγάλος σκηνοθέτης. Καλό απόγευμα.

κοκκινη κισσα είπε...

Θα συμφωνήσω.Είμαι λάτρης τών ταινιών του και φυσικά τών απόψεων του -περί τέχνης και ευθύνης του καλλιτέχνη -όπως έχουν καταγραφεί .....

νάσαι καλά.

Γιώργος Πρίμπας είπε...

Τον Ταρκόφσκι τον γνώρισα αρχικά μέσα από τις ταινίες του τις οποίες και τις αγάπησα όλες αλλά ιδιαίτερα τις «Θυσία» και «Στάλκερ». Όταν διάβασα, πριν από 25 περίπου χρόνια το «Σμιλεύοντας το Χρόνο» έμεινα κατάπληκτος από τον άνθρωπο Ταρκόφσκι. Το βιβλίο αυτό για μένα έχει και μια ιδιαίτερη θέση μέσα μου αφού σε αυτό συνάντησα για πρώτη φορά και το πλέον αγαπημένο μου είδος ποίησης, τα χαικού!.
Άξιος γιος του σημαντικότερου Ρώσου ποιητή του 20ού αιώνα, του Αρσένι Ταρκόφσκι. Ενός ποιητή που τα δημιουργήματά του αυτός έφερε στην επιφάνεια μιας και ο Αρσένι, όσο ζούσε, δεν τα εξέδωσε.

κοκκινη κισσα είπε...

γιώργος πριμπας

γιώργο ,και για μένα η συνάντηση μου με τόν Ταρκόφσκι(ταινίες) και ιδιαίτερα με "το Σμιλεύοντας τόν Χρόνο",ηταν εμπειρία ιδιαίτερης αξίας.Σπουδή πραγματική!χαίρομαι πού οι απόψεις μας ταυτίζονται!
ο πατέρας(Αρσένι), μού αρέσει εξίσου!

καλό απόγευμα.