Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008


Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Πάτμος
Είναι πρίν τόν γνωρίσεις πού αλλοιώνει ο θάνατος
από ζώντας με τίς δαχτυλιές του επάνω μας
ημιάγριοι το μαλλί αναστατωμένο σκύβουμε
χειρονομώντας πάνω σε ακατανόητες άρπες.Αλλ΄
ο κόσμος φεύγει...
Αι άι δυό φορές τ΄ωραίο δε γίνεται
δε γίνεται η αγάπη.
Κρίμας κρίμας κόσμε
σ΄εξουσιάζουν μέλλοντες νεκροί
και κανείς κανείς δέν έλαχε
δέν έλαχε ν΄ακούσει ακόμη
καν φωνήν αγγέλων καν υδάτων πολλών
καν εκείνο το "ερχου"πού σε νύχτες αυπνίας μεγάλης ονειρεύτηκα
Εκεί εκεί να πάω σ΄ένα νησί πετραδερό
πού ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει και αποκρίνεται
Πάνοπλη με δεκάξι αποσκευές με sleeping bags και χάρτες
πλαστικούς σάκκους κοντάμετρα και τηλεοπτικούς φακούς
κιβώτια με φιάλες μεταλλικό νερό
κίνησα- δεύτερη φορά -και τίποτα.
Κιόλας η ώρα εννιά στόν μόλο της Μυκόνου
έσβηνα μες στα ούζα και στα εγγλέζικα
θαμώνας ενός ουρανού ελαφρού όπου όλα
τα πράγματα βαραίνουν δυό φορές το βάρος τους
ενώ τεντώνεται από τ΄άστρα ο λώρος
να κοπεί και χάνεσαι...
Κοιμήθηκα όπως μόνον μπορεί να κοιμηθεί κανείς
πάνω σ΄ένα κρεβάτι πού το ζέσταναν οι ράχες άλλων
βάδιζα λέει σε παραλία ερημική
όπου η σελήνη αιμορραγούσε και δέν άκουγες παρά
του ανέμου τα πατήματα πάνω στα σάπια ξύλα.
Ως το γόνατο μές στα νερά πήρα να φέγγω
από μέσα μου μεράκι αλλόκοτο
άνοιξα τα πόδια
σιγά-σιγά τα σπλάχνα μου άρχισαν
μώβ κυανά πορτοκαλιά να πέφτουν
με στοργή σκύβοντας τά πλενα ένα ένα
προσεχτικά πρό πάντων στα σημεία πού έβλεπα
νάχουν αφήσει ουλές οι δαγκωνιές του Αόρατου.
Ωσπου τα μάζεψα όλα στήν ποδιά μου
δίχως να βηματίσω προχωρούσα
φυσούσε η μουσική και μ΄έσπρωχνε
κομμάτια θάλασσες εδώ-κομμάτια θάλασσες πιό πέρα.
Θέ μου πού πάει κανείς όταν δέν έχει μοίρα
πού πάει κανείς όταν δέν έχει αστέρι
άδειος ο ουρανός αδειο το σώμα
και μόνο η πίκρα στρογγυλή γεμάτη
μες στη σελήνη τη μισή σαλεύοντας τ΄αγκάθια της
ένας ακόμη πού δε γίνεται ποτέ να πιάσεις
θηλυκός αχινός.
..........................................................
Οδυσσέας Ελυτης
Μαρία Νεφέλη
εκδ.Ικαρος
Sonny_Boy_Williamson_II_-_Bye_Bye_Bird_(1963).mp3 -

7 σχόλια:

tantoguanto είπε...

''Κρίμας κρίμας κόσμε
σ΄εξουσιάζουν μέλλοντες νεκροί
και κανείς κανείς δέν έλαχε
δέν έλαχε ν΄ακούσει ακόμη
καν φωνήν αγγέλων καν υδάτων πολλών''...
Με στοίχους όπως αυτός που σου προκαλούν μια γλυκιά ανατριχίλα τι μπορεί να πει κανείς.
Καλημέρα σας Κυρία μου!!!

Ανώνυμος είπε...

"Ξέρεις την κόμη που έγραψε τον άνεμο; Τις ματιές που παραλληλί-

σανε το χρόνο; Τη σιωπή που ένιωσε τον εαυτό της;

Αλλά είσαι εσύ μια νυχτερινή επινόηση που αρέσκεται στις βρο-

χερές εκμυστηρεύσεις. Που αρέσκεται στο τριίστιο ξάνοιγμα του

πόντου. Είσαι μια περίπτωση ακατόρθωτη που όταν ναυαγήσει βασι-

λεύει. Μια φανταχτερή καταστροφή είσαι...

Α! Θέλω να' ρθουν τα στοιχεία που ξέρουν ν' αρπάζουν. Η μέση των

συλλογισμών μου θα ευφράνει την καμπύλη τους διάθεση. Όταν ανέ-

βουν μεγαλώνοντας τα δαχτυλίδια ο ξαφνικός ουρανός θα πάρει το

χρώμα της προτελευταίας μου αμαρτίας

Ενώ η τελευταία θα γοητεύεται ακόμη από τα μοναχικά τούτα λόγια"

Καλή σου μέρα!!

tantoguanto είπε...

Καλημέρα καλή μου!
Τι ωραίο δώρο μας κάνεις!
Μαρία Νεφέλη (ένα απόσπασμα)
Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα βουνά τα μαύρα και τα δαιμονικά του κόσμου τούτου. Έχω πει στην αγάπη "γιατί" και την έχω κυλήσει στο πάτωμα. Έγιναν πόλεμοι και ξανάγιναν και δεν έμεινε ούτ' ενα κουρέλι να το κρύψουμε βαθιά στα πράγματα μας και να το λησμονήσουμε. Ποιος ακούει; Ποιος άκουσε; Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η χώρα σας; Ένα κορμί μού μένει και το δίνω. Σ' αυτό καλλιεργούνε, όσοι ξέρουν, τα ιερά, όπως οι κηπουροί στην Ολλανδία τις τουλίπες. Και σ' αυτό πνίγονται όσοι δεν έμαθαν ποτέ απο θάλασσα κι απο κολύμπι......
Ροές της θάλασσας και σεις των άστρων μακρινές επιρροές - παρασταθείτε μου!

κοκκινη κισσα είπε...

nyxterino

σε ευχαριστώ από καρδιάς, για τούς όμορφους στίχους.!
καλό σαβ/κο!!

κοκκινη κισσα είπε...

tantoguanto

σε ευχαριστω ιδιαίτερα για το αντίδωρο.Το απόσπασμα αυτό πού μού έστειλες το λατρεύω ,με συγκινεί πάντα και επανέρχομαι συχνά πυκνά όταν θέλω "τζουρίτσα" από τόν αγαπημένο μου Ελύτη!Ιδιαίτερα ο τελευταίος στίχος μού είχε κλέψει από χρόνια τήν καρδιά!

νασαι καλά
καλο σαβ/κο!!

Γιωργος Κεντρωτης είπε...

Πέρασα για μια καλημέρα.

κοκκινη κισσα είπε...

Γιώργος Κεντρωτής

κι έπιασε τόπο η ευχή! συννέφιασε και βρέχει!!!

καλό σαβ/κο.....