Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009


με αφορμή τη μέρα της Ποίησης........

Σού είναι μιά...
Σού είναι μιά ρουφιάνα η Ποίηση
Με όποιον της γυαλίσει` καί του ρουφάει
Τό μεδούλι : πρίν ζήσει κάτι, νά τό πεί
Μόλις τό ζήσει , νά τό πεί
Κι όλο καινούργιες εμπειρίες
Από καινούργιες οπτικές γωνίες
Κι έτσι κι άλλιώς η σκρόφα θέλει
Τό χαμηλόφωνο " νερόβραστο "
Τό βρίσκει ύστερα από λίγο
Τό υψηλόφωνο , " κακόφωνο, έ,...παρατραβηγμένο .
Εἴμαστε και γιά Έπη , τώρα ;
"Τό ισορροπημένο , " σκέτη πλήξη "
"Νά είναι παγκόσμιο ", τή μιά
"Νά τ' αγκαλιάζει όλα ", κι άμέσως έπειτα
"Δέ βρίσκουμε καμιά γωνίτσα ν' απαγκιάσουμε !
"Πουντιάσαμε σέ τόσες λεωφόρους _
Φύση ! Φέρτε μου Φύση, έξαφνα ουρλιάζει
Ποτάμια , Ωκεανούς , Βουνοκορφές, Green Peace
Κι ευθύς τά σαλονάκια ονειρεύεται τά Γαλλικά
Τών Άγγλων ποιητών τίς κομπανίες
Τά στέκια, τά μπαράκια , τά κουτσομπολιά
Καί πάλι τους δρόμους νοσταλγεί
Νά σέρνεται στό Underground, άχ πόσο
Τό πεθύμησε ενα τέτοιο μαλλιοβράσι
Μέ στύλ, προπάντων Style, κι απέκει
Tίς βουτιές στό Ασυνείδητο,
παρά-Κρουση, παράνοια, αμφισβήτηση, πολύ
Αμερικάνικη και ντόπια ομοφυλοφιλία
" Αχ, είναι τρέλα ! " ( Βρέ τήν...)
Στό μικροαστικό ,
Χριστιανικό μου σπίτι ευθύς
Είσβάλλει " Ν' άναπαυθώ" ικετεύει
" Τρυφερούς τόνους " διατάζει, " εσωτερικότητα "
" Παρακαλώ τό Βάθος της νοικοκυράς
Φέρτε μου εδώ κοκκινιστό μέ μπόλικα μυστήρια
" Απωθήσεις καί τά ρέστα καρυκεύματα ἀλλά
Μ ' αξιοπρέπεια, εὐθύτητα, συνέπεια καί...
Ανθρωπιά, πρωτίστως ανθρωπιά, τό πιό άκριβό
Απεριτίφ στή συνομοταξία της Πεζογραφίας
"Πώς τήν πεθύμησα τήν ησυχία , " μού φωνάζει " αν καί
Σού επιτρέπω κάπου -κάπου κάποιο παραλήρημα
Γιά ενα καφεδάκι απογευματινό, καλή είσαι
Μιά στά τόσα...λιμοκτονώ μέ τούς λιγούρηδες
Κατάλαβες ;.. ἐργένηδες , τά Great Hits της Κριτικής
Σέ διαμερίσματα που ζέχνουν,...έχεις καί
Ανατολίτικη Κουζίνα, μπορεί νά μείνω καί τό βράδυ, ίσως
"¨Ομως τί ατυχία ακόμα κι άν της τάξω αϋπνία
( Στό νού μου , φώς μου, σαλεύει
Πάλι ο ρυθμός του κόσμου ...)
Τί ατυχία , λίγο πιό κάτω μένει η Τζένη, ο Ανδρέας
Η Έλενα , παλιά της φιλενάδα, λίγο πιό πάνω
Η Αγγελική, ο Πέτρος κι άλλοι κι άλλοι
Μέχρι τό κέντρο όπου βρίθουνε οι λόγιοι
Πού τήν τραβούν, πώς τήν τραβούνε
Η σύγχρονη έκφραση, οι γενιές , ή φήμη
Ά, είναι ακατανίκητα προσόντα, καί τό σκάει
Στέλνοντάς μου φιλιά ,μέ νύχια αιμόστακτα
Φωνάζοντας βραχνά : "Γιατί δέν δοκιμάζεις καί
Κανένα drug, φεμινισμό,λίγη αμαρτία, άς πούμε
Lesbianism είναι ὅ,τι πρέπει μετά τά 40
Μήπως καί γράψεις τίποτα τής προκοπής
Καί γίνεις πιά ευρέως..., ξέρεις τώρα
Τό παρατράβηξες μέ τούς Ησυχαστές, μωρό μου
Καί, θά σ' αφήσω, θά σ' άφήσω...!
"Τή σκρόφα, μ' έβγαλε από τά ρούχα μου
ή ξεσκισμένη .......
Από τό σπονδυλωτό αφήγημα : " The portrait of an artist " ή Τρείς δυσοίωνες παραλλαγές , του 1987 , πού συμπεριλαμβάνεται στή συλλογή διηγημάτων της Νατάσας Κεσμέτη : " Η Βίργκω της Ερημιάς καί τά Κρυφά Κελαϊδόνια " , Νεφέλη, 1996 .
H πεζογράφος Νατάσα Κεσμέτη-Παυλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε Νομικά και Αγγλική Λογοτεχνία.Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1972.Εχει δημοσιεύσει μελετήματα για πεζογράφους και ποιητές.
Κρατάει τήν στήλη της κριτικής στο περιοδικό Ευθύνη.Συνεργασίες της βρίσκονται σε διάφορα γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά.Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τίς εκδόσεις Αλεξάνδρεια το βιβλίο της " Νησί από Ελαφρόπετρα "που αποτελεί τήν όγδοη συλλογή διηγημάτων της.

Nuestra Hora Favorita - Tango Lorca

16 σχόλια:

Yannis Zabetakis είπε...

καλημέρα!

καταπληκτικό!

ειδικά

αυτό...

Ανθρωπιά, πρωτίστως ανθρωπιά, τό πιό άκριβό
Απεριτίφ στή συνομοταξία της Πεζογραφίας

lakis είπε...

Υπέροχο κείμενο. Περιγράφει την ποίηση ακριβώς είναι: σαν μια γυναίκα κυκλοθυμική:) Μέρα καλή

Τσουχτρα είπε...

Αυτές οι μέρες αφιερώματα ποτέ δε μου άρεσαν...ίσως γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τι μας λένε οτι πρέπει να γιορτάσουμε.... Μακάρι η όποια ποίηση να είχε μια θέση στην καθεμέρα μας !
Παρ' όλα αυτά το αφήγημα είναι εξαιρετικό !

Καλό απόγευμα !

Antoine είπε...

Ακολουθεί τον ποιητικό συρμό της εποχής αναμφίβολα. Συμπαθώ αρκετά αυτόν τον μοντερνισμό!
Χαιρετώ!

κοκκινη κισσα είπε...

Yannis Zabetakis

Γιάννη λιτός και ακριβής ..σαν χημικός !
φυσικά και συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο σου.
νάσαι καλά.

κοκκινη κισσα είπε...

Λάκης Φουρουκλάς


Λάκη,
στιχούργημα με χιούμορ,φαντασία ,σαρκασμό ,τρυφερότητα..αγωνία
ναι τήν αγωνία του δημιουργού εννοώ που αγαπά αυτήν την περιπλάνηση στην ενδοχώρα των συναισθημάτων του....

νάσαι καλά.

κοκκινη κισσα είπε...

Tsouxtra

Τσούχτρα και εγώ δέν τα πηγαίνω ιδιαίτερα καλά με τίς μέρες αφιερώματα !
Μακάρι η ποίηση να έκαμε καλύτερη την καθημερινή μας πράξη..
συνειρμικά σκέφτηκα τούς στίχους του Λειβαδίτη..δέν ξέρω γιατί.

"ενα σπίτι να γεννηθείς
ενα δέντρο για ν΄ανασάνεις
ενας στίχος για να κρυφτείς
κι ο κόσμος για να πεθάνεις"



καλημέρα.

κοκκινη κισσα είπε...

Antoine

χαίρομαι που σου αρεσε.
αμεσος λόγος,χωρίς εκκωφαντικά πυροτεχνήματα περιγράφει απλά,συναρπαστικά και με χιούμορ τήν ιδιαίτερη σχέση της δημιουργού με τήν Ποίηση και της Ποίησης με τήν ίδια την ζωή!!!

καλημέρα!!

Fatale είπε...

"Δέ βρίσκουμε καμιά γωνίτσα ν' απαγκιάσουμε !
"Πουντιάσαμε σέ τόσες λεωφόρους ..

υπέροχο!

κοκκινη κισσα είπε...

fatale

πράγματι!κι αυτό γιατί δέν εμεινε καμιά γωνίτσα αφώτιστη ,...

καλό απόγευμα.

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Όταν άρχισα να το διαβάζω, εκνευρίστηκα και το παράτησα. Δε μπορούσα να το προσεγγίσω.
Αφού το έχω διαβάσει πια αρκετές φορές, βρίσκω ιδιαίτερα ειλικρινή την αποτύπωση αυτής της σχέσης. Φαντάζομαι ότι ίσως της ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να το γράψει, τη στιγμή που οι υπόλοιποι την εξυμνούν την ποίηση... ίσως σε μια προσπάθεια να κερδίσουν την ''εύνοιά'' της, δεν ξέρω... Είναι, άλλωστε, ''ξεσκισμένη η σκρόφα''!

κοκκινη κισσα είπε...

Σ.Π.Ρ

πυκνότητα και καταιγιστικός ρυθμός θα έλεγα εγώ.
τέλος καλό όλα καλά!!!

την καλησπέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

(...)Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο.
(..)

απ' τον Χουλιαρά, απ' τα ποιήματα στο δρόμο..

κίσσα μου,καλό βράδυ!

κοκκινη κισσα είπε...

Αριάδνη,

αφοπλιστικής ειλικρίνειας ο λόγος του Χουλιαρά όπως και να το κάνεις!!

καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Η Ποιηση ειναι το alter ego της αδιαλλαξιας .Θελει γενναιοδωρια με το Χρονο,εμπεριεχει την αντιφαση , ανισως και δε θρεφεται απ'αυτη. Αποκτα σωμα υποδυομενη το στιγμα της υπαρξης, μονο οταν παραλληλιζει το νοημα της(ή την ελλειψη νοηματος) με τον συμβολικο χαρακτηρα της σε στροφες ή στιχους.Προκειται μαλλον για μια σκοτεινη Μυθολογια που αναπτυσει τα μερη προβαλλοντας το Ολο ή τουλαχιστον μας επιτρεπει να το ψυχανεμιστουμε...Η ζωη του ποιητη ειναι οντως ζωη στους αντιποδες , συνυφασμενη με την αντιφαση,αλλιως κινδυνευει να γινει μνημειακη τεχνη ...Μ'αλλα λογια πηγαινει λιγο πιο μπροστα απ'το αυριο και ταυτοχρονα λιγο πιο πισω απ'το χθες ...Η Γεωμετρια της Αθωοτητας αποτυπωνεται με δυσκολια πανω σε αναγλυφο χαρτι , σκονταφτοντας η πενα , λοξοδρομωντας ,ψαχνοντας αυτο που λεμε ποιητικη κατασταση..
Ο ποιητης αισθανεται αυτο που δεν μπορει να ορισει και οριζει αυτο που αγωνιά να αισθανθει ,το αρρητο περα απ'το στοχασμο...Οπως λεει κι ο Kraus ...H γλωσσα ειναι μια πορνη που ο ποιητης πρεπει να μετατρεψει σε ασπιλη παρθενα....

κοκκινη κισσα είπε...

μου άρεσε πολύ το σχολιό σου με αφορμή το απόσπασμα από το εργο της Ν.Κεσμέτη.Ποίηση!!
Στόν αντίποδα της αδιαλλαξίας λοιπόν, με το συγκινησιακό στοιχείο να προεξάρχει και τόν Λόγο να παράγει μουσική ,σε μιά διαρκή συνομιλία με το Χρόνο δίνοντας φωνή στό Αρρητο και σώμα στο ασχημάτιστο..να ιχνογραφεί το Αόρατο ..να φωτίζει το μέσα μας σκοτάδι.!!

εύχομαι να μας τιμάτε συχνότερα με τήν παρουσία σας αγαπητέ μου φίλε!καλό βράδυ.

25 Μάρτιος 2009 11:18 μμ