Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

το δάσος


Ανεβαίνοντας το λόφο αντίκρισα στον ορίζοντα τις ατέλειωτες πλούσιες φυλλωσιές του δάσους, που τις λίκνιζε ο άνεμος. Δεν ένιωσα όμως καμιά δροσιά στην ψυχή μου. Φτάνοντας στην κορφή παρατήρησα πως ο λόφος κι από την άλλη μεριά ήταν ολότελα γυμνός. Σ' όλη την έκταση γύρω ούτε ένας κορμός δέντρου. Μόνο στον ουρανό πλέανε αθόρυβα τα φύλλα, τα αμέτρητα πράσινα φύλλα πού είχα δει από μακριά, σα δίχτυα κρεμασμένα πάνω απ' τα κεφάλια μας. Τρέμανε όλα μαζί στον αέρα, μα δε σκόρπιζαν, όπως τ' αστέρια, μ' όλο πού κανένα κλαδί, κανένα κοτσάνι δεν τα βαστούσε.Δεν κρατήθηκα. "Και πώς ξεκουράζονται εκεί τα πουλιά;", είπα."Σ' αυτά τα δέντρα έρχονται μόνο οι σκιές των πουλιών να καθίσουν", μου εξήγησαν ήσυχα με μια φωνή οι δύο άγνωστοι που με συντροφεύαν."Ναί. Βλέπω", φώναξα. "Κοπάδια πουλιά κουρνιάζουν στα φυλλώματα χωρίς τα κορμιά τους". Οι σύντροφοι μου κοιτάχτηκαν μ' απορία."Εσύ ποιός είσαι που μπορείς και τα βλέπεις;", γυρίζει και μου λέει ανήσυχος ο ένας. Πριν προλάβω ν' απαντήσω, σκύβει στον διπλανό του και τους ακούω που ψιθυρίζουν:"Πώς βρέθηκε αυτός μαζί μας; Για δώσ' μου τον κατάλογο να ρίξω μιά ματιά"."Δεν τον έχω απάνω μου. Μα τι τον ρωτάς; Αφού είδε, δικός μας θα 'ναι κι αυτός. Σ' τό 'χω ξαναπεί, να κλείνεις καλά όταν βγαίνεις". Για πρώτη φορά τους πρόσεξα καλύτερα, τυλιγμένους στο λεπτό μενεξεδί φως του δειλινού. Φορούσαν τα ίδια ρούχα, τα ίδια πουκάμισα, τις ίδιες άσπρες γραβάτες και τα χλωμά τους πρόσωπα με το μικρό μαύρο μουστάκι ήταν ολόιδια."Είσαστε δίδυμοι;", τους ρώτησα. Δε μ' απάντησαν. Έστησαν μπρος μου έναν μεγάλο καθρέφτη. Κοιτάχτηκα κι είδα πως φορούσα κι εγώ τα ίδια ρούχα, την ίδια γραβάτα και πως το πρόσωπο μου, αγνώριστο, κατακίτρινο, ήταν ίδιο κι απαράλλαχτο με το δικό τους. Η καμπάνα σήμανε μακριά. Με πήραν απ' το χέρι κι αρχίσαμε να κατεβαίνουμε αμίλητοι τη χωματένια σκάλα. Ψηλά από πάνω μας φαινότανε ο ουρανός σκούρος γαλάζιος, στολισμένος με τα πρώτα αστέρια. Άνοιξαν τη φαρδιά καγκελόπορτα και μ' έσπρωξαν σ' έναν απέραντο κήπο, γεμάτον άσπρους στρογγυλούς βράχους. Πουθενά δε φαίνονταν λουλούδια. Μονάχα πρασινάδες. Όμως μιά γνώριμη άχνα ανέβαινε μέσα απ' τη γη, μεθυστική σα λιβάνι. Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς / το Δάσος / Εκδ.Στιγμή Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς Συγγραφέας και μεταφραστής, γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή του ήταν από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Υπήρξε συμμαθητής με τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την δικηγορία. Εμφανίστηκε στα γράμματα σε ηλικία 21 ετών με τον «Ταξιδιώτη» (1945), συνεργάστηκε με τον ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα στο περιοδικό «Πρώτη Ύλη» (1959-1964), έγραψε την «Κρύπτη» (1959), το «Βάραθρο» (1963), τις «Αγελάδες» (1963), τον «Φιλόξενο Καρδινάλιο» (1986) και την «Προετοιμασία» (1991). Έπειτα από σιωπή 15 χρόνων έγραψε τη συλλογή με αφηγήματα «Τρεις δεκάρες».εργα του εχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Στιγμή. Το 1994 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για την «Επιλογή από τα Voces» του Αντόνιο Πόρτσια. Η γραφη του υπαινικτική και υπερ-ρεαλιστική συνδυάζει τον στοχασμό με το όνειρο, το καθημερινό με το ανοίκειο, το λογικό με το παράλογο, την πρόζα με την ποίηση. Επέλεξε την αφάνεια, επειδή δεν τον ενδιέφερε η δημοσιότητα, αλλά η επικοινωνία. Πέθανε το 2006, σε ηλικία 82 ετών.

4 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

"Σ' αυτά τα δέντρα έρχονται μόνο οι σκιές των πουλιών να καθίσουν"

Υπέροχο κίσσα... υπέροχο.

Με τα απλούστερα υλικά ο συγγραφέας δομεί ένα τοπίο θανάτου. Τόσο όμορφο και γαλήνιο, όσο και απειλιτικό και αγωνιώδες.

Να είσαι καλά να επιλέγεις και να διαβάζουμε...


Καλή σου μέρα και καλό μήνα από τα γνωστά μέρη.

κοκκινη κισσα είπε...

Big Mama

Ελένη, ιδιαίτερος στίχος αυτός που επισημαίνεις πράγματι.
πολύσημο το "Δάσος"
αινιγματική,γοητευτική γραφή.

πολλά φιλιά !!

kryos είπε...

"Αφού είδε, δικός μας θα 'ναι κι αυτός"

Τι καλύτερο κριτήριο για να διαλέγεις συντροφιά από το να "βλέπεις" τα ίδια πράγματα ??

Καλό βράδυ κίσσα μου ...πραγματικά ιδιαίτερη γραφή !!!

κοκκινη κισσα είπε...

Kryos

Ετσι είναι Ηλία, το "εσω" βλέμμα είναι που έχει σημασία ,αυτό μας οδηγείκαι καθορίζει τις επιλογές μας και τους συντρόφους μας.
Βλέπουμε αυτό που είμαστε από τα πράγματα

καλό βράδυ!!