αιθεροβάτες!

L'Albatros

Souvent, pour s'amuser, les hommes d'équipage

Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers

Qui suivent, indolents compagnons de voyage,

Le navire glissant sur les gouffres amers.

À peine les ont-ils déposés sur les planches,

Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux,

Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches

Comme des avirons traîner à côté d'eux.

Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule!

Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid!

L'un agace son bec avec un brûle-gueule,

L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait!

Le Poète est semblable au prince des nuées

Qui hante la tempête et se rit de l'archer;

Exilé sur le sol au milieu des huées,

Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.

— Charles Baudelaire

ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΓΛΑΡΟΙ

Συχνά για να σκοτώσουνε τον άδειο τους καιρό

οι ναύτες παίζουν με «άλμπατρος» που πιάνουν επιτήδεια·

τεράστιους γλάρους που πετούν απάνω απ' το νερό

κι ακολουθούν, νωχελικοί συντρόφοι, τα ταξίδια.

Μόλις πάνω στου καραβιού τα ξύλα με χαρές

τους βασιλιάδες του γλαυκού ο ναύτης ακουμπάει,

αφήνουν τις φτερούγες τους εκείνοι χαλαρές

να τους κρεμούν σαν δυο κουπιά αχρείαστα στο πλάι.

Οι αγέρωχοι ταξιδευτές πώς φαίνονται δειλοί!

Τι αστείοι που 'ναι κι άσκημοι οι ωραίοι αιθεροβάτες!

Κάποιος το ράμφος τους με το τσιμπούκι του ενοχλεί

ή αναγελά κουτσαίνοντας τους φτερωτούς σακάτες.

Όμοια μ' αυτούς τους πρίγκιπες του αιθέρα κι ο Ποιητής

ούτε για βέλη νοιάζεται ούτε αν βροντά κι αστράφτει·

μα μέσ' στη χλεύη εξόριστος μιας κοινωνίας αστής

απ' τα γιγάντια του φτερά στο βάδισμα σκοντάφτει.

μτφρ. Νίκος Φωκάς

απο το ιστολόγιοhttp://www.sarantakos.com/language/par-albatros.html