Εσπρέσο
Ο μαύρος καφές στο πεζοδρόμιο
με καρέκλες και τραπέζια φανταχτερά σαν έντομα.
με καρέκλες και τραπέζια φανταχτερά σαν έντομα.
Πολύτιμες, αιχμαλωτισμένες σταγόνες
γεμάτες με την ίδια δύναμη που έχει το Ναι και το Όχι.
γεμάτες με την ίδια δύναμη που έχει το Ναι και το Όχι.
Βγαίνει από σκοτεινά καφέ
κι ατενίζει τον ήλιο ασκαρδαμυκτί.
κι ατενίζει τον ήλιο ασκαρδαμυκτί.
Στο φως της μέρας μια τελεία ευεργετικού μαύρου
που χύνεται γρήγορα μέσα στον χλομό πελάτη.
που χύνεται γρήγορα μέσα στον χλομό πελάτη.
Μοιάζει τις σταγόνες της μαύρης βαθύνοιας
που μερικές φορές κλείνονται στην ψυχή
που μερικές φορές κλείνονται στην ψυχή
και μας δίνουν ένα ευεργετικό σκούντημα: Πήγαινε!
Παρότρυνση ν’ ανοίξουμε τα μάτια.
Παρότρυνση ν’ ανοίξουμε τα μάτια.
τα ποιήματα
μετ.Βασίλης Παπαγεωργίου
εκδόσεις Printa 2004
περισσότερα εδώ
2 σχόλια:
Café negro en la acera
con sillas y mesas como insectos de colores chillones.
Gotas de valor, capturadas
llena con la misma fuerza que tiene el Sí y el No.
Εμένα που τόσο ο ελληνικός καφές...
Φιλιά πολλά!
Veronica Marsa
Βερόνικα σε ευχαριστώ.
εξαιρετικό!!
φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου