εν πλοίο με ύφος

φωτο Delilah Smith


εν πλοίο με ύφος

Ωραίο και περίεργο-Κυρία- παιχνίδι

επαίξαμε οι δυό μας μ΄ευγένεια στο ξίφος

-ποντάραμε σε όλα ,στα μάτια ,στο φρύδι,

στο ύφος.

Και ωραία  ένα πλοίο που ερχόταν-χαρά του!-

κοντά ΄πό λίγο αίμα μας,και γίνονταν όπως:

χρυσά είναι κι αξίζει να κλαίμε- κρυφά του - 

ο κόπος.

Να κλαίμε;Α όχι (ντροπή!) Σε μιάν άκρηα

-μετά απο διάφορες που παίρναμε πόζες

ν΄αφήνουμε (κυττάζοντας το πλοίο) δυό δάκρυα

μιμόζες...

Ω καράβι,καράβι! Και ύστερα (ώς όταν 

εκάμναμε πώς θάταν το πράγμα γελοίο...)

σε φώς φεγγαρίσιο -γλαρό- που κουνιόταν 

το πλοίο.

Μα πάλι; ποιό πλοίο; (Ας αφήσωμε τα αστεία 

- το ξέρεις) :του ονείρου η γαλέρα-γερμένη-

που νάτην με φώτα χρυσά στα ιστία 

προσμένει

προσμένει;...Α- όχι.Θα ηταν γελοίο

να πιάσουμε -πάλι;-Κυρία μου το ξίφος

απλώς γιατί στάθηκε αυτό -εκεί- το πλοίο

με ύφος...

γιάννη σκαρίμπα

ΒοΪδάγγελοι

αθήνα/αίγαγρος/1968