στο τέλος της συνάντησε
ένα παράθυρο φαρδύ
σχεδόν μακρύ,ψηλό
ή ίσως και να μην
ήταν καν παράθυρο
αυτή η τρύπα αέρα
που ΄βγαζε σε ουρανό
Πλήθος στοιχίζονταν
ο ένας πίσω απ τον
άλλον
το ανθρώπινο ποτάμι
πάσχιζε
να φτάσει εκεί, κοιτούσε σιωπηλό
κι έφευγε
επαναλαμβάνοντας σε κύκλο
ακριβώς την ίδια
διαδρομή
Δυό κρίκοι της ίδιας
αλυσίδας
δυό βαθιές κυκλικές ρυτίδες
έσκαβαν η κάθε μιά
για λογαριασμό της
το γυμνό μέτωπο του
χρόνου
με αγωνία και φόβο
μήπως το χώμα
τελειώσει
Εφη Καλογεροπούλου
Αμμος
εκδόσεις Μετρονόμος/σειρά Ποιείν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου