III

O dark dark dark. They all go into the dark,

The vacant interstellar spaces, the vacant into the vacant,

The captains, merchant bankers, eminent men of letters,

The generous patrons of art, the statesmen and the rulers,

Distinguished civil servants, chairmen of many committees,

Industrial lords and petty contractors, all go into the dark,

And dark the Sun and Moon, and the Almanach de Gotha

And the Stock Exchange Gazette, the Directory of Directors,

And cold the sense and lost the motive of action.

And we all go with them, into the silent funeral,

Nobody's funeral, for there is no one to bury.

I said to my soul, be still, and let the dark come upon you

Which shall be the darkness of God. As, in a theatre,

The lights are extinguished, for the scene to be changed

With a hollow rumble of wings, with a movement of darkness on darkness,

And we know that the hills and the trees, the distant panorama

And the bold imposing facade are all being rolled away—

Or as, when an underground train, in the tube, stops too long between stations

And the conversation rises and slowly fades into silence

And you see behind every face the mental emptiness deepen

Leaving only the growing terror of nothing to think about;

Or when, under ether, the mind is conscious but conscious of nothing—

I said to my soul, be still, and wait without hope

For hope would be hope for the wrong thing; wait without love

For love would be love of the wrong thing; there is yet faith

But the faith and the love and the hope are all in the waiting.

Wait without thought, for you are not ready for thought:

So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.

Whisper of running streams, and winter lightning.

The wild thyme unseen and the wild strawberry,

The laughter in the garden, echoed ecstasy

Not lost, but requiring, pointing to the agony

Of death and birth.

                         You say I am repeating

Something I have said before. I shall say it again,

Shall I say it again? In order to arrive there,

To arrive where you are, to get from where you are not,

  You must go by a way wherein there is no ecstasy.

In order to arrive at what you do not know

  You must go by a way which is the way of ignorance.

In order to possess what you do not possess

  You must go by the way of dispossession.

In order to arrive at what you are not

  You must go through the way in which you are not.

And what you do not know is the only thing you know

And what you own is what you do not own

And where you are is where you are not.

T.S.ELIOT

Four Quartets

East Coker

                                              φωτο απο εδώ

Ω σκοτάδι σκοτάδι σκοτάδι.Ολα χάνονται μές στο σκοτάδι,

Τα κενά διαστρικά διαστήματα,το κενό μές στο κενό,

Οι πλοίαρχοι,οι εμποροτραπεζίτες,εξέχοντες άνθρωποι των γραμμάτων,

Οι γενναιόδωροι προστάτες της τέχνης  ,οι πολιτικοί κι οι κυβερνήτες,

Διακεκριμένοι δημόσιοι υπάλληλοι,πρόεδροι πολλών επιτροπών,

Μεγαλοβιομήχανοι και μικροεργολάβοι,ολοι πηγαίνουν στο σκοτάδι,

Και σκοτάδι ο Ηλιος κι η Σελήνη ,και το Αλμανάκ του Γκότα,

Και το δελτίο του χρηματιστηρίου Αξιών,ο οδηγός των Διευθυντών,

Και κρύα η αίσθηση και χαμένο το κίνητρο της πράξης.

Κι όλοι μας πηγαίνουμε μαζί τους ,μές στη σιωπηλή κηδεία

Την κηδεία κανενός,γιατί κανένας  δεν υπάρχει να τον θάψεις.

Είπα στην ψυχή μου ,ησύχασε κι άσε το σκοτάδι να ‘ρθει επάνω σου

Που θα ‘ναι το σκοτάδι του Θεού.Οπως,σε ένα θέατρο,

Τα φώτα σβήνουν για να αλλάξει το σκηνικό

Με μια υπόκωφη βαβούρα από φτερά,με μια κίνηση από σκοτάδι

Πάνω σε σκοτάδι,

Και το ξέρουμε που οι λόφοι και τα δέντρα ,το μακρινό πανόραμα

Κι η φανταχτερή επιβλητική πρόσοψη όλα κυλίστηκαν μακριά -

Ή όπως ,όταν ο υπόγειος  μές στη σήραγγα,σταθμεύει ώρα πολλή ανάμεσα σε στάσεις

Κι υψώνεται η συζήτηση και σιγοσβήνει στη σιωπή

Και βλέπεις πίσω από το κάθε πρόσωπο να βαθαίνει το νοητικό κενό

Αφήνοντας μόνο τον τρόμο του να μη σκέφτεσαι για τίποτε που όλο μεγαλώνει

Η όταν ,ναρκωμένος από αιθέρα , ο νούς έχει συναίσθηση αλλά συναίσθηση του τίποτε-

Είπα στην ψυχή μου ,ησύχασε,και πρόσμενε χωρίς ελπίδα

Γιατί ελπίδα θα ‘ταν η ελπίδα του σφαλερού πρόσμενε χωρίς αγάπη

Γιατί αγάπη θα ‘ταν η αγάπη του σφαλερού υπάρχει ωστόσο η πίστη

Αλλά η πίστη κι η αγάπη κι η ελπίδα βρίσκονται όλες σε αναμονή.

Πρόσμενε χωρίς σκέψη,γιατί δεν είσαι έτοιμη για σκέψη:

Ετσι το σκοτάδι θα ‘ναι το φώς ,κι η ακινησία ο χορός.

Ψίθυρος από ρυάκια που τρέχουν,και χειμωνιάτικη αστραπή.

Το άγριο θυμάρι αθέατο κι η αγριοφράουλα,

Το γέλιο μές στον κήπο,αντήχησε την έκσταση

Όχι χαμένη,αλλά απαιτητική,να σημαδεύει προς την αγωνία

Του θανάτου και της γέννησης.

Λές πώς επαναλαμβάνω κάτι που είπα πρίν.θα το ξαναπώ.

Να το ξαναπώ;Για να φτάσεις εκεί,

Για να φτάσεις εκεί που είσαι ,να’ρθεις από κεί που δεν είσαι,

Πρέπει να πάς από ένα δρόμο όπου δεν υπάρχει έκσταση.

Για να φτάσεις σε κάτι που δεν ξέρεις

Πρέπει να πάς από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας.

Για νάχεις ο,τι δεν κατέχεις

Πρέπει να πάς από τον δρόμο της αλλοτρίωσης.

Για να φτάσεις σε αυτό που δεν είσαι

Πρέπει να πάς μές απ τον δρόμο όπου δεν είσαι.

Κι ό,τι δε γνωρίζεις είναι το μόνο που γνωρίζεις

Κι ο,τι σου ανήκει είναι αυτό που δε σου ανήκει

Κι όπου βρίσκεσαι είναι εκεί όπου δε βρίσκεσαι.

T.S.ELIOT

Τέσσερα κουαρτέτα

East Coker

Μετάφραση ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ

Εκδ.ύψιλον