παγίδα
Προσπαθώ να διαβάσω ένα ποίημα
παραμερίζεις τους στίχους για να σε δώ
χάνω τη συνέχεια γελάς και κρύβεσαι
πίσω απο το κορίτσι με τα σταυρωμένα
χέρια που 'γινε άγαλμα με τον καιρό
σε φωνάζω τρελός απο αγωνία να
βγείς απο το υπονομευμένο ποίημα
πρίν ανατιναχτείς μαζί του.
(απο τα Λαβωμένα2)
υποθήκη
Αφήστε όλα τα φώτα αναμμένα
κάποτε θα χορτάσετε σκοτάδι
Ατιτλο
το σώμα μας εβδομήντα τοις εκατό
νερό
και τσιγκουνευόμαστε τα δάκρυα!
(απο τον Χρονοσυλλέκτη)
Τάσος Πορφύρης
Νεμέρτσκα
ποιήματα 1961-2011
οι εκδόσεις των φίλων/αθήνα 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου