Η Εβραία(απόσπασμα)//ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Helene Weigel als jüdische Frau in "Furcht und Elend im 3. Reich"
Foto im Privatarchiv

………………………………..................................................................................

Ναί ,φτιάχνω τις βαλίτσες μου.Μήν κάνεις πώς δεν κατάλαβες τίποτα,όλες αυτές τις μέρες…Φρίτς,μπορώ να υπομείνω τα πάντα,εκτός από ένα: να μην κοιταγόμαστε στα μάτια,τις τελευταίες ώρες που μας μένουν.

Αυτό δεν πρέπει να το καταφέρουν οι ψεύτες που αναγκάζουν  ολο τον κόσμο να λέει ψέματα…

Πρίν δέκα χρόνια,άμα έλεγε κανένας ότι δεν φαίνομαι πώς είμαι Εβραία ,εσύ απαντούσες αμέσως: «Πώς, φ α ί ν ε τα ι! « Και χαιρόμουνα για αυτό.Ηταν τίμιο και ξεκάθαρο…

Γιατί λοιπόν τώρα να κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλό μας ?φεύγω,επειδή ,αν μείνω,θα σε πάψουν από Αρχίατρο.Κι επειδή σου έχουν κιόλας κόψει την καλημέρα στην Κλινική,κι επειδή  δεν κλείνεις  μάτι,τις νύχτες…

Μη μου πείς να μείνω.Φεύγω βιαστικά  επειδή δε θέλω να μου πείς εσύ μια μέρα ,να φύγω.Γιατί αυτό θα γίνει,αργά ή γρήγορα.Είναι ζήτημα χρόνου. Ο χαρακτήρας είναι ζήτημα χρόνου.Αντέχει περισσότερο ή λιγότερο ,όπως και τα γάντια.Τα καλά κρατάνε πολύ ,αλλά όχι για πάντα…Μη νομίζεις πώς είμαι θυμωμένη.Οχι,ε ί μ α ι! Γιατί πρέπει ε γώ  να δείχνω πάντα «κατανόηση»? Τι κακό υπάρχει στο σχήμα της μύτης μου ή στο χρώμα των μαλλιών μου? Πρέπει να παρατήσω την πόλη όπου γεννήθηκα,για να μην είναι «αυτοί» υποχρεωμένοι να μου δίνουν κι εμενα βούτυρο!..

Τι είδους άνθρωποι είσαστε ? ναι ,και σ ύ! Βρήκατε τη θεωρία των κβάντα,κι όμως κάθεστε και σας διατάζουν αυτοί οι κανίβαλοι…σας τάζουν πώς θα κατακτήσετε τον κόσμο ,αλλά δεν σας επιτρέπουν να κρατήσετε τη γυναίκα που θέλετε.Από τη μια,τεχνητή αναπνοή- κι από την άλλη ,θηλειά στο λαιμό!!...Είσαστε τέρατα ή ποδογλεί φτες τεράτων!!..

Ναί,είμαι παράλογη,αλλά σε τι χρησιμεύει η λογική σε ένα τ έ τ ο ι ο κόσμο;

Κάθεσαι εκεί και βλέπεις τη γυναίκα σου να φεύγει και δε λές λέξη.Οι τοίχοι εχουν αυτιά ,έ΄Μα τι να τα κάνουν αφού δε μιλάει κανένας σας΄Οι μισοί ακούνε και οι άλλοι μισοί σωπαίνουν.

Στο διάβολο!...Ξέρω κι εγώ έπρεπε να μην μιλάω.Οταν σε αγαπούσα ,δεν μίλαγα.

Σε αγαπώ αληθινά…Δώς  μου εκείνα τα εσώρουχα.Εχουν «σεξ αππήλ»,θα μου χρειαστούν.Είμαι 36 χρονών,δεν με πήρανε τα χρόνια,αλλά δεν μπορώ πιά να κάνω πειράματα…Στην πρώτη χώρα όπου θα πάω θα είναι αλλιώτικα από δώ.Ο πρώτος άντρας που θα βρώ ,θάχει το δικαίωμα να με κρατήσει…Και να μην πείς πώς θα μου στέλνεις χρήματα,ξέρεις πώς δεν μπορείς.Και μην κάνεις πώς πιστεύεις ότι αυτή η ιστορία  δε θα κρατήσει πάνω από τεσσερις εβδομάδες.Εδώ οι «ιστορίες» κρατάνε πολύ περισσότερο.Το ξέρω και το ξέρεις.Λοιπόν,μη μου πείς: «στο κάτω,κάτω,λίγες βδομάδες είναι αυτές»,όταν θα μου δίνεις το γούνινο παλτό μου ,που δε θα το χρειαστώ παρά τον άλλο χειμώνα…Κι ας μη μιλήσουμε για  «ατυχία».Ας μιλήσουμε για ν τ ρ ο π ή….Ω, Φρίτς!

……………………………………….

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ//

Η ΕΒΡΑΙΑ(ο τελευταίος μονόλογος) από το σπονδυλωτό έργο 

ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΡΑΙΧ(1935)

μτφρ:Μάριου Πλωρίτη