Γράμματα στην μικρή Πριγκίπισσα

Γράμματα στην μικρή Πριγκίπισσα

Η Μις Μίντσιν κατεβαίνει να ανοίξει η ίδια την πόρτα του οικοτροφείου.

«Σας περίμενα,περάστε»

Παρατηρεί το χτένισμα,τα ρούχα μου.Δεν ξέρω που εχω κάνει λάθος.Επιθεωρεί,είμαι βέβαιη.Η συνήθεια μιάς ζωής να διευθύνει ένα οικοτροφείο κοριτσιών.

Δεν σχολιάζει πιά.

Δεν σε φοβάμαι,δεν σε φοβάμαι,λέω μέσα μου.

Με βάζει να καθίσω στον καναπέ με το σκούρο βελούδο.Απέναντι ο Αγιος Χριστόφορος διαβαίνει τον Ποταμό.

(ποιόν ποταμό;)

Στους ώμους του βαραίνει το απαιτητικό νήπιο.Το σαλόνι της μυρίζει λεμόνι και μια αψάδα από μέταλλο.Μιά βουή από φωνές κοριτσιών που έχουν σωπάσει ακούγεται από τα μέσα δωμάτια.Μυστικά,χάχανα,ανεκπλήρωτα πάθη.Ισως κάποιος στην κουζίνα τηγανίζει μπέηκον.Το οικοτροφείο δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια.

«χαίρομαι που με θυμηθήκατε»

Ποιος θυμήθηκε ποιόν;Είναι πιά αργά να φύγω.

Η Μις Μίντσιν σερβίρει το τσάι και τα βουτήματα.Μιλά μετρημένα .Σχεδόν δεν ακούγεται.Η μοναξιά της κατακάθεται σαν τη σκόνη στα παλιά  έπιπλα.

Μια πεταλούδα φτερουγίζει κοντά μας.Ερωτοτροπεί με το σβηστό φώς της λάμπας.Ενα ινδικό χαλί στον τοίχο με τον αγαθό ελέφαντα Γκανέσα ,δώρο του συνταγματάρχη Κρου.

(λοχαγός ίσως,αλλά δεν θυμάμαι καλά)

Και η Σάρα;

«Λίγο τσάι ακόμη;Πόσο χαίρομαι που ηρθατε! Χαίρομαι όταν μας θυμούνται.

Θυμάστε τη Σάρα Κρου ,την αγαπημένη μου μαθήτρια;

Η εκλεκτή της καρδιάς μου.

(αν και δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις)

Την προόριζα να με διαδεχθεί στη διεύθυνση του οικοτροφείου.Ηταν πριγκίπισσα εκ γενετής όμως.Της άρεσε να πίνει το τσάι της με ασημένια κουταλάκια και να οργανώνει πάρτι για τις συμμαθήτριές στη σοφίτα.Εχουν να λένε για αυτά τα ανατολίτικα πάρτι.Είχε ταλέντο στη ζωγραφική.Υπέροχες οι γοργόνες της.Θα σας τις δείξω κάποτε.Να μείνετε για φαγητό.

Είχε και μια μικρή μαϊμού ,που αναστάτωνε όλο το οικοτροφείο.Αποσπούσε τις μαθήτριες από το μάθημα όπως πηδούσε από θρανίο σε θρανίο,κι εγώ έκανα πώς δεν έβλεπα.Δεν ήταν δυνατόν να της χαλάσω το χατίρι.Ηταν πολύ ευαίσθητη.Της έλειπε ο πατέρας της.Αξιωματικός στις Ινδίες.Νομίζω πήρε μετάθεση στην Αίγυπτο.Και αργότερα αλλού για τις ανάγκες της Αυτοκρατορίας.Και μάθαμε κάποια στιγμή για τη σφαίρα πουτονν βρήκε στο κεφάλι,στην Καλλίπολη,σε μια τοπική συμπλοκή.

Της λέγαμε ότι δεν έχει καιρό να της γράψει.Πώς την αγαπά και την σκέφτεται,και πώς όπου να ‘ναι επιστρέφει και θα τα πούν οι δυό τους.Κάποτε άρχισα να της γράφω στη θέση του.

Εγώ.»

Η Μις Μίντσιν σκύβει μπροστά,εμπιστευτικά.

«Δεν το κατάλαβε ποτέ.Η πολιτική του οικοτροφείου,μα το ξέρετε κι εσείς ,είναι να ανοίγεται η αλληλογραφία των κοριτσιών και να παραδίδεται χωρίς φάκελο.

Οσο για τον γραφικό χαρακτήρα..Είμαι άψογη στις μιμήσεις.Τα κατάφερα μια χαρά.Εχω ακόμα τα γραμματά της.Μου απαντούσε.Και τα κουμπάκια που μου έστελνε.Της ζητούσε να του μαζεύει μικρά κουμπιά στο φάκελο.

Και τα κρατούσα.Τα εχω ακόμα.

Και η καλή μου έστελνε ένα κουμπί σε κάθε γράμμα…

Αγαπημένε μου μπαμπά,σου εσωκλείω πάλι ένα κουμπί.

Και αυτός χαιρόταν να τα λαβαίνει.

Μια περιουσία αυτά τα κουμπιά.

Αχ πώς την αποκαλούσε!

Η Πριγκίπισσά του

Η Τριανταφυλλένια του

Και της έλεγε τα νέα από την ζωή  στην Βεγγάζη,την κοσμική ζωή,το στρατώνα,τους μαχαραγιάδες,τα διαμάντιατου Στέμματος…

Τα ξέρω αυτά.Είχε υπηρετήσει και ο αδερφός μου.

Ηταν καλά εδώ.Προστατευμένη.Ζωγράφιζε πολύ.

Τώρα ζεί στη Νέα Υόρκη.

Να σας δείξω τον κατάλογο από την τελευταία της έκθεση…

Είναι καλά.

Μου γράφει συχνά…

Μίς Μίντσιν,ήσασταν για μένα μάνα και πατέρας.»

ΠΟΛΥ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ

Το Αλφαβητάρι των πουλιών

Εκδόσεις:Εύμαρος//Μάρτιος2014