Jean Paul Sartre «Κεκλεισμένων των Θυρών»//απόσπασμα μτφ-θεατρική απόδοση : Τότα Σακελλαρίου

ΙΝΕΣ :…………….Γλυκό μου σπουργιτάκι .Σε επιασα.Τίποτα δεν έχεις εκεί.Απολύτως τίποτα.Πως σου φαίνεται;Αν ο καθρέφτης άρχιζε να λέει ψέματα ;Η αν έκλεινα τα μάτια; Αν αρνιόμουν να σε κοιτάξω, τι θα την έκανες αυτή την ομορφιά;Όμως …μην ανησυχείς..πρέπει να σε κοιτάζω με ανοιχτά μάτια.Και θα είμαι ευγενική..πολύ ευγενική..αλλά θα μου μιλάς στον ενικό.

ΕΣΤΕΛ: σου αρέσω;

ΙΝΕΣ: πολύ!

ΕΣΤΕΛ: (δείχνοντας με κίνηση του κεφαλιού τον Γκαρσέν)

Θάθελα και αυτός να με κοιτάζει.

ΙΝΕΣ: ..Χμ..! επειδή είναι αρσενικό..(στον Γκαρσέν) Νικήσατε.

(Ο Γκαρσέν δεν απαντά) Κοιτάξτε τη λοιπόν! 

(ο Γκαρσέν δεν απαντά) Αρκετά αυτό το παιχνίδι.

Λέξη δεν χάσατε απ΄οσα είπαμε.

ΓΚΑΡΣΕΝ: (σηκώνοντας ξαφνικά το κεφάλι) Μπορείτε να το ισχυριστείτε ..ούτε λέξη..Μάταια έκλεινα με τα δάχτυλα τα αυτιά μου..Η φλυαρία σας μου τρυπούσε το κεφάλι.Τώρα θα με αφήσετε να ησυχάσω;..Δεν εχω τίποτα να πώ μαζί σας.

ΙΝΕΣ: Και μαζί της ,δεν εχετε τίποτα να πείτε; Το είδα το τέχνασμα. Ωραίο κόλπο για να την κάνετε να σας προσέξει..

ΓΚΑΡΣΕΝ: Αφήστε με ,σας λέω..Θέλω να ακούσω.κάποιος μιλάει για μένα στα γραφεία της εφημερίδας..και ..αν αυτό μπορεί να σας καθησυχάσει..αδιαφορώ για την Εστέλ.

ΕΣΤΕΛ: ευχαριστώ.

ΓΚΑΡΣΕΝ: Δεν ήθελα να φερθώ ετσι

ΕΣΤΕΛ: κτήνος

ΓΚΑΡΣΕΝ: Ορίστε λοιπόν..και σας παρακάλεσα να μείνουμε στη σιωπή.

ΕΣΤΕΛ: Εκείνη άρχισε ..Θέλησε να μου προσφέρει τον καθρέφτη της..εγώ δεν της ζήτησα τίποτα..

ΙΝΕΣ: Τίποτα..Μόνο που πήγαινες γυρεύοντας κι έκανες νάζια για να σου ρίξει μια ματιά…

ΕΣΤΕΛ: ..και λοιπόν;

ΓΚΑΡΣΕΝ: Εχετε τρελαθεί; Δεν μπορείτε να καταλάβετε που οδηγεί αυτό; Σταματείστε επιτέλους.θα ξανακαθήσουμε..ησυχα..θα κλείσουμε τα μάτια ..και ο καθένας μας οφείλει να ξεχάσει την παρουσία των άλλων…(κάθεται..η Ινές και η Εστέλ ακολουθούν με δισταγμό..η Ινές γυρίζει απότομα)

ΙΝΕΣ: Α! Να ξεχάσουμε..παραμύθια για μικρά παιδιά. Σας νιώθω βαθιά μέχρι το κόκκαλο.Η σιωπή σας ουρλιάζει μές στα αυτιά μου. Μπορείτε να ράψετε το στόμα,να κόψετε τη γλώσσα..θα σας εμπόδιζαν μήπως να υπάρχετε; Θα σταματούσε τη σκέψη σας; ..Μα την ακούω..ενα ρολόΪ που κάνει τίκ-τάκ και ξέρω πώς κι εσείς ακούτε τη δική μου…Μάταια στριμώχνεστε στη γωνιά σας..είσαστε παντού..οι ηχοι φτάνουν βρώμικοι σε μένα γιατί περνάνε πρώτα από εσάς..Μου κλέψατε ακόμα και το πρόσωπό μου. Εσείς το ξέρετε..εγώ δεν το ξέρω..Κι αυτή; Αυτή; Μου την κλέψατε κι αυτή.Αν είμαστε μόνες θα μου φερόταν ετσι όπως μου φέρθηκε; Όχι,όχι….τραβήξτε τα χέρια από το πρόσωπό σας,δεν πρόκειται να σας αφήσω,θάτανε πολύ βολικό..θα μένατε εκεί αναίσθητος βυθισμένος στον εαυτό σας σα Βούδας,και θα ‘χα κλειστά τα μάτια .. θα ακουγα να σας χαρίζει όλους τους ήχους της ζωής της, ακόμα και το θρόΪσμα του φουστανιού της και να σας στέλνει χαμόγελα που δεν θα βλέπατε..Οχι! θέλω να διαλέξω την κόλασή μου. Θέλω να σας κοιτάζω με ορθάνοιχτα μάτια και να αγωνιστώ πρόσωπο με πρόσωπο.

……………………………………………………………...........................

.....................................................................................................

Jean Paul Sartre

«Κεκλεισμένων των Θυρών»//απόσπασμα

μτφ-θεατρική απόδοση : Τότα Σακελλαρίου

φωτο απο την παράσταση στην Μαύρη Σφαίρα 

θεατρική περίοδος 2002-2003

Γκαρσέν :Κυριάκος Υφαντής

Ινές: Τότα Σακελλαρίου

Εστέλλα:Πηνελόπη Μαρκοπούλου

σκηνοθεσία: Τότα Σακελλαρίου