..στο δρόμο...

Στο δρόμο

στην έρημο 

στην όχθη μιας φυγής

σε ένα ταξίδι 

χωρίς προορισμό

στην άμμο 

στη θάλασσα

στον έρωτα 

στην ελευθερία

Ότι χάθηκε στο χρόνο ταξιδεύει

αινίγματα στάχτη

και κάρβουνο 

ολα τα καταπίνει η νύχτα

Κι οσοι έρχονται

κι οσοι ακολουθούν

τον ιδιο δρόμο ανεβαίνουν

Κι ολες οι λέξεις 

θραύσματα και ύλη

μαγικοί λαβύρινθοι

που κρύβονται στα πλήκτρα

Μακρινοί απόγονοι

μιάς ανεξάντλητης κραυγής

Τόσοι ουρανοί

Τόσοι γκρεμοί

Κι ένα μηχανικό άλογο

που γελάει καλπάζοντας

μέσα στη φωτιά

Κι όμως συνεχίζω

γιατί το πένθος μου 

ένα ποτάμι δροσερό το σβήνει

Κι η μοίρα 

είναι θάνατος και γέννηση μαζί

και δίνει κανείς 

το κομμάτι του το φωτεινό 

ατόφιο στο καιρό 

και ζωντανός ξανά 

ανοίγεται στα ύψη

Και θέλω να πώ

Και λέω

Σήμερα είμαι μόνο

λέξεις και τριαντάφυλλα

για σένα

©εφη καλογεροπούλου

(προδημοσίευση)