..το πιο εξαίσιο κρασί

………………………………………………………………………………..

ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ: (μπαίνοντας)Κύριε σκηνοθέτη,δεν θα έρθετε στην πρόβα;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Όχι,τι πρόβα κάνουν;

ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ:Το «Ονειρο Καλοκαιριάτικης  Νύχτας»

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ο κόσμος μπορεί να κλαίει με τον «Οθέλλο» ή να γελάει με την ‘Στρίγκλα που εγινε αρνάκι»,μα το «Ονειρο Καλοκαιριάτικης Νύχτας» δεν το καταλαβαίνουν και γελάνε.Αν και καλύτερα που δεν το καταλαβαίνουν.Ξέρετε την υπόθεση του έργου;

ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ:Εγώ είμαι ο υποβολέας.Δεν τα καταφέρνω να τα εξηγώ καλά

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Είναι μια καταθλιπτική ιστορία

ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ:Εγώ πάντως το διασκεδάζω

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Κι όμως δεν είναι χαρούμενο.Τα πάντα στο έργο προσπαθούν να δείξουν ότι ο ερωτας,σε οποιοδήποτε επίπεδο,είναι κάτι συμπτωματικό και δεν εξαρτάται καθόλου από μας.Αποκοιμιούνται ολοι,έρχεται ο Πούκ,το ξωτικό,τους βάζει να μυρίσουν ένα λουλούδι και ,ξυπνώντας,ερωτεύονται οποιον τύχει να πρωτοδούν μπροστά τους,ακόμα και αν αγαπούσαν κάποιον άλλον πρίν κοιμηθούν.Κι έτσι η νεραιδοβασίλισσα η Τιτάνια,ερωτεύεται έναν χωρικό με κεφάλι γαιδάρου.Είναι μια αλήθεια τρομερή,μια καταστροφική αλήθεια μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία και ο κόσμος σήμερα ,περισσότερο από κάθε άλλη φορά,έχει ανάγκη από αλήθειες που παρηγορούν,εποικοδομητικές αλήθειες.Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τον ένα,πρέπει να σκεφτόμαστε τους πολλούς.Δεν πάω στην πρόβα.

ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ: Πώς θα κάνουμε τον αέρα που πρέπει να φυσάει στις σκηνές του δάσους;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Όπως θέλετε.Μουρμουρίζοντας με κλειστό το στόμα.Παράτα με ήσυχο.Είναι η τελευταία φορά που πατάω το πόδι μου στο θέατρο.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ,(μπαίνοντας ντυμένη Τιτάνια) Λορένθο,Λορένθο! Γιατί δεν έρχεσαι; Δεν μπορώ να παίξω χωρίς εσένα.Κι αν δεν βλέπω την ανατολή του ήλιου που τόσο μ’ αρέσει,κι αν δεν τρέχω ξιπόλητη στα χορτάρια,το κάνω μόνο και μόνο για να σε ακολουθώ και νάμαι μαζί σου σε αυτά εδώ τα υπόγεια.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:,(άγρια) Που την έμαθες αυτή τη φράση; Σε ποιο έργο την λές;

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Σε κανένα.Πρώτη φορά τη λέω

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ψέματα.Αν ηταν δικό σου το σώμα σου,θα σε μαστίγωνα να δώ αν λές αλήθεια.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Λορένθο

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Αν νομίζεις πώς επειδή ντύθηκες Τιτάνια θα με θαμπώσεις,είσαι γελασμένη.Αύριο θα ντυθείς ζητιάνα,μεγαλοκυρία,και μεθαύριο θα είσαι το φίδι στο μύθο κανενός ποιητάκου.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Εγώ ξέρω μονάχα ότι σε αγαπώ.Θέλω να με μαστιγώσεις για να δείς πως κοκκινίζει το δέρμα μου.Θέλω να μου καρφώσεις μια βελόνα στο στήθος για να δείς μια κλωστίτσα αίμα να πετάγεται.Χαχαχαχα.Κι άμα σου αρέσει το αίμα,να το πιείς και να μου δώσεις κι εμένα λιγάκι.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Ψεύτρα!

ΘΕΑΤΡΙΝΑ:Βέβαια!Ψεύτρα!(τον αγκαλιάζει)Είμαι εδώ,ολομόναχη,κι όμως το κάθε μάτι σου με βλέπει αλλιώτικη και μικρούλα.Αφου το χιόνι αποφεύγει τη φωτιά,πώς γίνεται ναναι τα δόντια σου ψυχρά,μέσα στη θράκα των χειλιών σου;Ψέματα.Θα μ΄αρεσε να ήσουνα ένα άλογο,σαν κι εκείνα που βγαίνουν τα χαράματα να γυρέψουν τις φοραδίτσες τους στα σκοτάδια των σταύλων.Οχι,όχι.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Παράτα με

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Χαχαχαχα.είσαι αρκούδα.Τίποτα δεν πιστεύεις από οσα σου λέω;Σφίξε με τότε και θα δείς πώς σβήνω πάνω στο τριχωτό σου στήθος.Μέχρι χτές μου άρεσε η μεταξένια σάρκα.Τώρα μ΄αρέσει η χαίτη,τα βρώμικα σοκάκια,το καλύβι του βοσκού.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μην έχεις την εντύπωση πως πρόκειται να’ρθεις μαζί μου μόνο και μόνο επειδή μου δείχνεις τα γούστα σου.Δεν θα με πείσεις.Και μάλιστα φεύγω για να γλιτώσω από σένα,κι από το δεσμό σου κι από την αστάθειά σου.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ:Μήπως κι εγώ δεν μπορώ να είμαι μια γυναίκα άσκημη,σαν κι εκείνες που ψάχνεις,ένα πλάσμα λεπρό και να σ΄ακολουθώ;Ναι,είσαι δικός μου.Αχ! και νάξερες πόσο θα μ΄άρεσε να πεθάνω σε ένα νοσοκομείο πλάι σου!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Δεν θα ΄μούλεγες ποτέ την αλήθεια.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Ούτε και κανένας άλλος,όμως θα σου τραγουδούσα τα πιο όμορφα ψέματα.Κι εμένα μ΄αρέσει η αλήθεια-για μια στιγμούλα μόνο,όχι περισσότερο-

Μα η αλήθεια είναι άσχημη.Κι αν θα την πώ θα με πετάξουν απ΄το θέατρο.Κάνω κέφι καμιά φορά να γυρίσω στο κοινό και ,πάνω στην πιο λυρική στιγμή ,να τους πετάξω ξαφνικά κανένα προστυχόλογο,το πιο βρώμικο,χαχαχαχα.Μα εγώ τα θέλω τα σμαράγδια μου και θα μου τα έπαιρναν.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:,(εξαλλος)..Εξω από δώ! Φεύγα!

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Αχ,μα θα με μαστιγώσεις στα αλήθεια;Το ξέρω βέβαια πως δεν σ΄αρέσει η Τιτάνια.Είναι νεράιδα κα ι νεράιδες δεν υπάρχουν.Η Λαίδη Μακμπέθ όμως ,μάλιστα.

(Βγάζει την άσπρη περούκα κι ανεμίζει τα μαύρα της μαλλιά.Βγάζει την ασπρη μπέρτα και εμφανίζεται με ένα φουστάνι κόκκινο της φωτιάς.Η κουρτίνα του φόντου τώρα ανεβαίνει και εμφανίζεται μια άλλη οπου είναι ζωγραφισμένο ένα πέτρινο,σκοτεινό,περιστύλιο με κυπαρίσσια και φανταστικά δέντρα.)

Η Λαίδη Μάκμπεθ.Μάλιστα.Τώρα όμως με φοβάσαι κιόλας.

(το φώς αλλάζει αργά αργά σε γαλάζιο φεγγαρόφωτο)

Γιατί είμαι ωραία,γιατί ζώ παντοτινά,γιατί εχω χορτάσει αίμα.Πάνω από τρείς χιλιάδες παλικάρια πέθαναν καμένα από την ματιά μου μες στο πέρασμα του χρόνου.Παλικάρια που ζούσαν και που τα είδα να σβήνουν από έρωτα μες στα σεντόνια.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Σε ποιο βιβλίο το διάβασες πάλι αυτό;Δεν είσαι παρά μια ήθοποιός.Μια ασήμαντη ηθοποιός.

ΘΕΑΤΡΙΝΑ:Μια θεατρίνα που πεθαίνει για σένα,Λορένθο!Που σε ικετεύει να μη την εγκαταλείψεις.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:(φωνάζει.).Αν έχετε την καλοσύνη,δώστε περισσότερο φώς και σηκώστε αυτές τις κουρτίνες!

ΘΕΑΤΡΙΝΑ: Αυτό είναι.Κόκκινο φώς,κόκκινο φώς για να βλέπω τα χέρια μου καταματωμένα.Οχι φεγγαρόφωτο! Θέλω να σου παίξω την τελευταία σκηνή.

(Κόκκινο φώς)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ,(στους ηλεκτρολόγους)..Μ΄ακούσατε;

ΘΕΑΤΡΙΝΑ:Σιωπή!Πρέπει να μ΄αγαπήσεις θέλεις δεν θέλεις.Το αίμα που κυλάει στο χώμα γίνεται λάσπη.Τι με νοιάζει εμένα αν πεθαίνουν οι στρατιώτες;Αν πέσει όμως σε ένα κύπελο υακίνθων,γίνεται το πιο εξαίσιο κρασί.

FEDERICO GARCIA LORCA (5 June 1898 – 19 August 1936)

ΑΤΙΤΛΟ ΕΡΓΟ///απόσπασμα

(πρώτη πράξη ενός επαναστατικού άτιτλου και ατέλειωτου δράματος)

Μετάφραση ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΚΥΡΗΣ

……………………………………………………………………………………………….

με αφορμή την γέννηση του ποιητή
η ανάρτηση αφιερώνεται σε 
 οσους αγαπούν το Θέατρο
και το υπηρετούν με πίστη