...μονάχα μιά..

Ενατη Ελεγεία(απόσπασμα)

Γιατί ,αφού είναι δυνατό τη διάρκεια τη μικρή της ύπαρξής μας

Να ζήσωμε σαν δάφνη,λίγο σκοτεινότερη

Από κάθε άλλο πράσινο,με κύματα μικρά σε κάθε

άκρη του φύλλου(όμοια με χαμόγελο ανέμου)- : γιατί να πρέπει

τότε να τη ζήσωμε σαν άνθρωποι- κι αποφεύγοντας τη μοίρα,

τη μοίρα να ποθούμε;

Ω όχι,επειδή ευτυχία είναι

το πρώιμο αυτό προσόν ενός χαμού επικείμενου.

Όχι από περιέργεια,ή για να ασκηθεί η καρδιά,

που θα ήτανε κι αυτή μέσα στη δάφνη….

Αλλά γιατί το να είσαι εδώ είναι πολύ,κι ακόμη

γιατί,όπως φαίνεται, ο,τι είναι εδώ μας έχει ανάγκη,

τούτο το εφήμερο,που αλλόκοτα μας στέργει.εμάς τους

-από το κάθε τι –πιο εφήμερους.

Μονάχα μια φορά το κάθε τι,μονάχα μια.Μιά μοναχά,

και πιά ποτέ ξανά.Κι εμείς επίσης

μονάχα μια φορά.Ποτέ ξανά.Μα τη μοναδική

αυτή φορά το νάχωμε υπάρξει,κι ας είναι μια φορά μονάχα:

Το νάχωμε υπάρξει γήινοι,αυτό δεν φαίνεται σαν κάτι τι που πίσω παίρνεται.

………………………………………………………………

ΡΑΙΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ

ΟΙ ΕΛΕΓΕΙΕΣ ΤΟΥ DUINO

Απόδοση: Ν.Ι.Σ.ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ