ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ Αρλεκίνος

Ακουσέ με,δεν έχει περιθώριο η φωνή να επιστρέψει πίσω

στην πετρωμένη μου συνείδηση.

Το αίμα μου καταιγίδα του ισημερινού

κεραυνοβολεί τα δέντρα, γονατίζει τα αδύναμα σπαρτά.

Ένα άγριο ποτάμι το αίμα μου,μαβί.

Επικαλούμαι την προσοχή σου,όπως τα πουλιά

οταν σιωπούν

τρομαγμένα μετά από έναν πυροβολισμό.

Ο ήχος των βημάτων μου χάνεται στο φιδωτό μονοπάτι

ωσότου τα κύματα σκορπίσουν αρμύρα και ιώδιο

στον νοτιά

Ο οποίος

Να με προυπαντήσει έρχεται

Σ΄αυτό το σημείο

οπου κάποτε αγγίξαμε την αθωότητα και πληρώσαμε

με ενηλικίωση

την υπέρβαση.

Ισως εσύ να έχεις ακόμα φυλάξει εκείνα τα ψήγματα

άμμου

ανάμεσα στα μαλλιά,εγώ όμως

είμαι εκδιωγμένος από τον παράδεισο.

................................................................................

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ

Αρλεκίνος

Εκδ: ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ,2015