ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο το περιοδικό FRACTAL

Ποίηση – Από τις ποιητικές συλλογές «Άμμος» & «Έρημος όπως Έρωτας»   Της Έφης Καλογεροπούλου // *

 Από την ποιητική συλλογή «Αμμος»//εκδ.μετρονόμος-ποιείν,2013

(από την τρίτη νύχτα)

συχνά σε όνειρο
το παλτό της έβλεπε
άδειο από κορμί να πέφτει
τότε στο πάτωμα άπλωνε το χέρι
κι έλεγε
-να σώσω ό,τι προλάβω

απόψε το χέρι της, άκουσε
την άκουσε
σύρθηκε στο σκοτάδι
άνοιξε τις ραφές, έσκισε τη φόδρα
ραμμένο με κλωστή ,φαρδύ από ακινησία
χρόνο ξήλωσε
-τίποτα δεν περισσεύει, είπε
ένα κουβάρι τύλιξε, τόσο πρόλαβε
το πήρε κι έφυγε
μέρες αργότερα την είδαν
δίπλα στη θάλασσα να περπατά
-κι αν δεν υπάρχει χρόνος; έλεγε
-ενα κουβάρι είναι ,τίποτα περισσότερο


και πιάνοντας την άκρη του
το πέταξε στη θάλασσα

εδώ τελειώνει η θάλασσα στα χέρια μου
σκέφτηκε.


Από την ποιητική συλλογή «Έρημος όπως Έρωτας»/Desert as Desire - δίγλωσση έκδοση μτφ: Γιάννης Γκούμας/εκδ: μετρονόμος-ποιείν, 2015

Κι αν ο τοίχος
είναι κάτι περισσότερο;
Ας πούμε
ένα τοπίο απέραντο
έρημος ή ναρκοπέδιο
που διασχίζεις
σαν δραπέτης συμβάντων
δραπέτης ζωής
συχνά με την πλάτη σύρριζα
κι άλλες
έχοντας κατά νου τον πυροβολισμό
η μια έκρηξη ακαριαία
έτσι
χιλιοστό χιλιοστό
μέχρι το μαύρο δάσος
με τα πανύψηλα ρολόγια
και τα άφωνα πουλιά στους λεπτοδείχτες
τα άφωνα πουλιά
του φόβου.


Κι ήταν η σάρκα του νερού
το σώμα του νερού που απ’ τα δάχτυλα γλιστρώντας
τον ρωτούσε:
Πες μου από ποια αρρώστια θα πεθάνεις;
Κι έτσι ο χαμένος χρόνος
ο χρόνος της αναμονής των συμβάντων του
ο κρεμασμένος χρόνος της σιωπής
απ’ τα νύχια της ανάγκης κρεμασμένος
του έδειχνε σβήνοντας
μιαν άλλη δυνατότητα του να υπάρχει
χωρίς αυτά
να υπάρχει
σαν ένας σωρός άλλου κουρασμένου χρόνου
παράξενος
που μαζεύει τις βαλίτσες του
και ανεβαίνει πάλι στις στρογγυλές του ρόδες
και κυλάει
σκορπίζοντας βλέμματα ζώων
κραυγές παιδιών
και ψίχουλα ρόδων στο σκοτάδι
και κυλάει
με όλα τ’ αδέσποτα των δρόμων
αδέσποτος κι αυτός
άδετος αδαής δεόμενος
κυριευμένος από την απόλυτη σιωπή
του μυστήριου της ζωής
και του φωτός αιχμάλωτος.



Κι έτσι συστρέφοντας μια προσδοκία αόριστη
κοίταξε πρώτη φορά τον εαυτό του ολόκληρο∙
ήταν τότε
που είδε σκύλους στο αίμα του αδέσποτους
ελάφια να διασχίζουν το κορμί του
κυνηγούς ακροβολισμένους
στις τέσσερις γωνίες του ορίζοντα
φωνές μικρών παιδιών στα χέρια του
και τον ουρανό πιο έτοιμο από ποτέ στο θαύμα.
Ναι! θα γίνεις ο επόμενος, του έλεγε,
θα ξεκλειδώσεις τα υπόγεια της μοίρας
θα σκορπίσεις για να υπάρξεις
θα μιμηθείς την πτώση σου
για να δαμάσεις το σκοτάδι των βυθών
και αύριο το πρωί
ελεύθερος θα ταξιδέψεις.

Πίσω απ’ τις ράχες των βιβλίων
υγρασία
μέχρι να γίνει λέξη.
Πίσω απ’ τις λέξεις
τοίχοι γυμνοί
χάρτης πένθους
αυτή η σκασμένη γωνιά από ασβέστη
ανοίγει ρωγμή στη διπλανή σελίδα
εσοχή που ξεπλένει
κρίματα κι ανορθογραφίες.
Ξεφυλλίζουμε
χρόνο παιδικό στην άκρη
μας χτυπούν πισώπλατα οι λέξεις
κάθε φορά σε άλλη θέση
βρίσκουν στόχο
εκεί
την πλάτη γδέρνει ένα καρφί
φωνήεν
κρατά παλιά σκουριά
κάτι τραυλίζει
κάτι μου λέει
που γίνεται πηλός
λεκές ήχου στρογγυλός
σώμα από χώμα
κι άλλοτε
ακίδα που πληγώνει.
Κι ύστερα στο Πέρασμα του Φόρου
πατημασιές πλήθος
τα θαύματα κατηφορίζουν
ένα δρομάκι παράπλευρο στο κοιμητήρι
κι έρχονται στο δωμάτιο
νύχτα
παράφορες φράσεις σμίγοντας
στα σκοτεινά, του τύπου:
Όταν αγαπάς μέχρι και οι νεκροί
χαμογελούν.



* Η Έφη Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι φυσικός και θεατρολόγος, και εργάζεται στην εκπαίδευση. Ποιήματά της, καθώς και θεατρική κριτική, έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ιταλικά.

Εργογραφία: Ποίηση ––Σκεύη Ταξιδίου, Εκδόσεις Ενδυμίων, 2007 , Ήχος από Νερό, Εκδόσεις Ενδυμίων, 2010, Άμμος, Εκδόσεις Μετρονόμος-ποιείν, 2013, Έρημος όπως Έρωτας – Desert as Desire, δίγλωσση έκδοση, σε μετάφραση Γιάννη Γκούμα, Εκδόσεις Μετρονόμος-ποιείν, 2015  - Ιστοσελίδα: Κόκκινη κίσσα – kokkinikissa.blogspot.gr