……Ο Ποτούγιν κοίταξε θλιμμένα τον Λιτβίνοβ.
-Εχ,Γρηγόρη Μιχαήλοβιτς,Γρηγόρη Μιχαήλοβιτς,-άρχισε αναστενάζοντας.-Δεν είναι ώρα τώρα για ευθιξίες και λεπτότητες.Απ όσο μπόρεσα να καταλάβω,σας είναι μάλλον αδιάφορη η παράδοση της πατρίδας μας και για αυτό δεν έχετε ιδέα για τον θρύλο του Βάσκα Μπουσλάεβ.
-Για ποιόν;
-Τον Βάσκα Μπουσλάεβ,έναν ασίκη του Νίζνι Νόβγορόντ..στη συλλογή του Ντανίλοβ.
-Ποιος είναι αυτός ο Μπουσλάεβ;-πρόφερε ο Λίτβινοβ,που τάχε χάσει κάπως από αυτήν την αναπάντεχη τροπή της κουβέντας,-δεν τον ξέρω.
-Ε,δεν πειράζει.ηθελα να σας κάνω να προσέξετε το εξής:Ο Βάσκα Μπουσλάεβ,αφού έπεισε μερικούς συντοπίτες του και τους πήρε μαζί του για προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ κι εκεί,προς μεγάλη τους φρίκη,κολύμπησε ολόγυμνος στα ιερά νερά του Ιορδάνη,γιατί δεν πίστευε «μηδέ στους καλλικάτζαρους μηδέ τα ονείρατα, μηδέ τα περιστέρια»-αυτός ο λογικώτατος Βάσκα Μπουσλάεβ πήγε και ανέβηκε στο όρος Θαβώρ και στην κορφή εκείνου του όρους είναι μια πέτρα που κάθε είδους άνθρωποι μάταια πασκίζανε να την πηδήξουν…ο Βάσκα θέλει να δοκιμάσει και αυτός την τύχη του.Και στον δρόμο που πήγαινε πέφτει ΄πάνω σε μια νεκροκεφαλή και την κλωτσάει με το πόδι.Και λοιπόν,του είπε η νεκροκεφαλή «Γιατί κλωτσάς; Ηξερα κι έζησα,ξέρω τώρα και κυλιέμαι μές τη σκόνη- και σύ τα ίδια θα πάθεις» Και πραγματικά.Ο Βάσκα πηδάει την πέτρα και θα την πήδαγε κανονικά ,μα την άγγιξε με το τακούνι του κι έσπασε το κεφάλι του.Και μια και τόφερε η κουβέντα,νιώθω την υποχρέωση να παρατηρήσω στους φίλους μου τους σλαβόφιλους ,που με πολλή τους ευχαρίστηση κλωτσάνε κάθε είδους νεκροκεφαλές και παρακμασμένους λαούς,πως καλά θα κάνανε να σκεφτούνε αυτόν τον παλιό μύθο.
-Μα γιατί τα λέτε όλα αυτά;-τον διέκοψε τέλος ανυπόμονα ο Λιτβίνοβ-Πρέπει να πηγαίνω ,με συγχωρείτε…
-Τα λέω,απάντησε ο Ποτούγιν και τα μάτια του φωτίστηκαν τόσο φιλικά,που ο Λιτβίνοβ δεν το περίμενε ποτέ του,-τα λέω γιατί εσείς δεν κλωτσάτε τις ανθρώπινες νεκροκεφαλές και ίσως να τα καταφέρετε,σ΄αντάλλαγμα της καλωσύνης σας,να υπερπηδήσετε τη μοιραία πέτρα.Δε θα σας καθυστερήσω περισσότερο,επιτρέψτε μου μόνο να σας αγκαλιάσω και να σας πώ αντίο. …..
ΙΒΑΝ ΤΟΥΡΓΚΕΝΙΕΦ
Ο ΚΑΠΝΟΣ
Μτφρ: ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου