".... δεν ερειπώνουν ποτέ"

Τα ποιήματα,Λεύκιε,ομοιάζουν με πόλεις.
Οι στίχοι τους είναι δρόμοι.Σ΄αυτούς
παίζουν αμέριμνα παιδιά και ακολουθούν
υπεροπτικά πτηνά στην εξοχή.Τα άλλα
κατοικούν στην ομίχλη σε σιωπηλά κτίρια.
Τα επισκέπτονται ποιητές.Ανήσυχοι
τους ψιθυρίζουν μισόφωτα παραμύθια
με βροχερά λόγια.Εκείνα κλαίνε βουβά.
Οι πόλεις αυτές δεν ερειπώνουν ποτέ.

Τάσος Ρούσσος
Πρός Λεύκιον,2011
εκδ.ΑΓΡΑ