……Εξω χαλάει τον
κόσμο ο θάνατος.Φωνάζει και όλοι τον ακούν και ολοι μιμούνται την φωνή του και
ολοι προσπαθούν να ξεπεράσουν την φωνή του.Να χαλάσουν τον κόσμο όπως ο
θάνατος.Να φωνάξουν πιο δυνατά απ αυτόν.Αυτό γίνεται εκεί έξω.Ολοι
θυμούνται.Θυμούνται συνεχώς.Θυμούνται να μην ξεχάσουν να φωνάζουν πιο δυνατά απ
τον θάνατο.Αυτή είναι η ιστορία του θανάτου.Αυτή είναι η ιστορία τους.Θυμούνται
συνεχώς.Τι έγινε,που έγινε,από ποιους έγινε.Φωνάζουν για να δείξουν ότι
ξέρουν.Φωνάζουν για να δείξουν ότι θυμούνται.Φωνάζουν για να μην τους
ξεχάσουν,για να μην ξεχαστούν.Φοβούνται .Να μην ξεχαστούν.Αυτό
φοβούνται.Φωνάζουν φωνάζουν.Μόνον αυτό θέλουν.Να τους θυμούνται.Λίστες νεκρών
κι αυτοί να είναι μέσα.Λίστες νεκρών και αυτοί να μνημονεύονται.Αρκεί να είναι
μέσα κι ας είναι λίστες νεκρών.Αυτό τους αρκεί.Ολη τους η ζωή αυτό είναι ,να
μείνουν αλησμόνητοι.Ποιός δεν το θέλει; Σε ποιόν δεν αρκεί;Η μέρα τους αρχίζει
,η μέρα τους τελειώνει ,με τις φωνές πιο δυνατές απ την φωνή του θανάτου,για να
μείνουν στην μνήμη,για να μην τους λησμονήσει κανείς.Ποιός; Ποιος είναι αυτός που
δεν θα τους λησμονήσει; Κανείς δεν θα τους λησμονήσει,κι αυτό είναι ο
θάνατος.Ο,τι ξεχνιέται είναι πιο δυνατό απ την μνήμη.Αυτό που λησμονήθηκε δεν
έχει φόβο να λησμονηθεί.ο φόβος είναι ο θάνατος.Και η μνήμη είναι ο φόβος του
θανάτου.Γι αυτό φωνάζουν……………………..
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΛΗΘΗ (απόσπασμα)
Εκδ.ΑΓΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου