Κι έτσι συστρέφοντας μια προσδοκία αόριστη
κοίταξε πρώτη φορά τον εαυτό του ολόκληρο∙
ήταν τότε
που είδε σκύλους στο αίμα του αδέσποτους
ελάφια να διασχίζουν το κορμί του
κυνηγούς ακροβολισμένους
στις τέσσερις γωνίες του ορίζοντα
φωνές μικρών παιδιών στα χέρια του
και τον ουρανό πιο έτοιμο από ποτέ στο
θαύμα.
Ναι! θα γίνεις ο επόμενος, του έλεγε,
θα ξεκλειδώσεις τα υπόγεια της μοίρας
θα σκορπίσεις για να υπάρξεις
θα μιμηθείς την πτώση σου
για να δαμάσεις το σκοτάδι των βυθών
και αύριο το πρωί
ελεύθερος θα ταξιδέψεις.
And thus contorting
an indefinite anticipation
he took a good look
at himself for once;
it was then
that he saw stray
dogs in his blood
deer traversing his
body
hunters lined along
the four corners of
the horizon
kids’ voices in his
hands
and the sky ready
as never before for a miracle.
“Yes, you’ll be the
next,” he said to him,
“you’ll unlock the
cellars of fate
you’ll intersperse
in order to exist
you’ll imitate your
fall
that you may master
the darkness of the depths
and tomorrow
morning
you’ll be free to
travel.
Εφη Καλογεροπούλου
Ερημος Όπως Ερωτας//Desert as Desire
μτφρ: Γιάννης Γκούμας
εκδ: μετρονόμος,2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου