Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018









..και κυτταζόμασταν μιλώντας ψιθυριστά
"εχω πάντα τόση αδεξιότητα την πρώτη φορά,γιατί άραγε;"
"το ίδιο κι εγώ"
"με φοβάσαι;"
Όχι.Ούτε τον εαυτό μου"
"Το φαντάστηκες ποτέ σου;"
Και οι δυό μας θα το είχαμε φανταστεί αλλιώς δεν θα συνέβαινε"
"Σσσ!! Ακου".
Η βροχή έπεφτε ραγδαία όπως γινόταν συχνά πριν απ' την αυγή στην Αλεξάνδρεια,...…………….
το τρελό όνειρο μιάς αιωνιότητας που ο χρόνος αναιρεί σε κάθε αναπνοή.Κι αν η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μια αυταπάτη;
Κι αν καθώς λέει η βιολογία,κάθε κύτταρο του σώματος μας 
αντικαθίσταται κάθε εφτά χρόνια από κάποιο άλλο;
Το πολύ πολύ κραταω μέσ΄στα μπράτσα μου κάτι σαν πηγή σάρκας,
που ρέει αδιάλειπτα,και στο μυαλό μου ένα ουρανιο τόξο σκόνης......


Λωρενς Ντάρρελ
Αλεξανδρινό κουαρτέτο 
Κλέα

εκδ: Γρηγόρη


Δεν υπάρχουν σχόλια: