Ποίηση ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΠΕΓΚΛΗ

Για τον ύπνο

….και λοιπόν τι έχω να πω ,μα πιο καλά να μην πω  γιατί τι γίνεται
τότε με το ρήμα επιθυμώ το ρήμα υπάρχω
σε τελευταία ανάλυση σωπαίνω σημαίνει αφήνω να με οριοθετούν με
όλα τα ευτελή αποφόρια που ονομάζουν γεωγραφικά πλάτη
ή τας  καλυτέρας των αναμνήσεις

κι εγώ ρίχνω τα μάτια στο χώμα ,χώμα όχι δεν είναι ,σανίδι είναι

ρίχνω τα μάτια στο σανίδι αφουγκράζομαι τις συστολές και διαστολές του
και λέω θα βρέξει, ίσως κάπου μακριά άρχισε κιόλας να βρέχει
όποιος βάλει αυτί τέτοια ώρα στην πόρτα μου θα ακούσει γέλιο
είναι ό τρόπος μου να κοιμάμαι
όχι ακριβώς να κοιμάμαι

να τα βγάζω πέρα..

ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΠΕΓΚΛΗ

Μην πατάτε την χλόη,1981