ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ
(ένα ποίημα σε τέσσερα μέρη)
(ένα ποίημα σε τέσσερα μέρη)
III
Έτσι
απλώθηκαν ανάμεσα μας οι τρυφερές του έρωτα
σκιές
βαδίζαμε
σαν τους τυφλούς
είμαι τα μάτια σου είπα, είσαι τα μάτια μου είπες
τα
ψάρια της θλίψης πνίγηκαν στο ποτάμι
κρυμμένα
Αγγέλων μυστικά μάς άγγιξαν
με
τις φτερούγες τους
κι ήταν μια γέννηση Θεών, γιορτή , χορός
εκρήξεις
άστρων, φαντάσματα από φλόγες
μακρινές,
ο, τι πλημμύρισε το δρόμο μας
Eίμαι εσύ είπες, είσαι εγώ είπα
κι
ύστερα να μιλώ σταμάτησα
Μεθώ
με ομορφιά
η
άβυσσος αλλοτινή πληγή
υπόσχεται
ευτυχία
Δεν
θα αρνηθώ τίποτα είπα
το
φάσμα μου λάμπει στον αιθέρα
Πως
θα μετρήσουμε το χρόνο είπες
τώρα
που γίναμε πάλι ζωντανοί;
Ο
πόλεμος της καρδιάς είναι η κερδισμένη
δόξα
ενός
θνητού αιχμάλωτου
κι
η έκταση της δύναμής μας
η παραφορά
που μας τυλίγει
Δεν
θα αρνηθώ τίποτα, είπες
και
το πολύ της θάλασσας
σκόρπισε
το γαλάζιο του
στην απέραντη κατάφαση
Ενα ποτάμι αγάπης με ξεδιψά
και
με δροσίζει
η
αγάπη μου δεν θα πνιγεί ποτέ
στο
μίσος
Φεύγω
και φεύγεις και ταξιδεύουμε
πάντα
μαζί ανάλαφρα
πριν
από κάθε αυγή
οι
προσευχές μας έγιναν πουλιά
πετούν
μαζί μας στα σύννεφα
του μακρινού
ορίζοντα
Γράφω
για σένα
κι
η αγάπη μου είναι το πάντα
της ζωής μας
Εφη Καλογεροπούλου
περιοδικό Κοράλλι,τχ 19 -20
Οκτώβριος 201818-Μάρτιος2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου