Το ρολόγι χτυπούσε σιγανά επάνω στο σώμα του πατέρα του και στο δικό του-σάμπως να ήταν ο χρόνος που ανάβραζε μέσα τους.Το κούρδιζε με ένα μικρό κλειδί που είχε το σχήμα ενός άνκ* και που τόχε δεμένο με μια μικρή μαύρη κορδελίτσα στον κρίκο των κλειδιών του. «Σήμερα είπε βραχνά είναι Σάββατο στην Αλεξάνδρεια» Μιλούσε σάμπως ο χρόνος να ήταν διαφορετικός εδώ και δεν είχε άδικο.»Αν δεν βρώ το κλειδί,το ρολόγι θα σταματήση» Μέσα στις τελευταίες λάμψεις του υγρού σούρουπου έβγαλε το ρολόγι από τη σειρητιασμένη με μετάξι τσέπη του γιλέκου του. «Εχω καιρό ως το βράδι της Δευτέρας»Τότε θα σταματηση.Χωρίς το κλειδί ήταν άχρηστο να ανοίξη κανείς το ντελικάτο χρυσό καπάκι και να εκθέση τα πάλλοντα σπλάγχνα του κινούμενου χρόνου. «Πήγα κι ήρθα στον ίδιο δρόμο τρείς φορές.Πρέπει να μου έχει πέσει μεταξύ του καφενείου και του νοσοκομείου» Με χαρά μου θα τον βοηθούσα ,αλλά το σκοτάδι έπεφτε γοργά,κι αφού περπατήσαμε λίγη ώρα εξετάζοντας προσεκτικά τους αρμούς των πλακών αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε το ψάξιμο.
«Ασφαλώς είπα ,μπορείτε να παραγγείλετε να σας φτιάξουν ένα άλλο παρόμοιο κλειδί» .Απάντησε ανυπόμονα : «Μα και βέβαια ,ναι.Αλλά δεν καταλαβαίνετε.Το κλειδί ανήκε σε αυτό το ρολόγι.Αποτελούσε μέρος του.»
* Ανκ , είναι ένα ιερό αιγυπτιακό έμβλημα συμβολικό της ζωής,ένας σταυρός
με ένα δακτύλιο στην κορυφή.
Η ίδια λέξη στα αιγυπτιακά σημαίνει ζωή,ψυχή.
Λώρενς Ντάρρελ
Αλεξανδρινό κουαρτέτο//Ιουστίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου