Πέμπτη 29 Αυγούστου 2019

Annie Dillard


η φωτο εργο του Paul Gauguin .................................................................................................................................................................. "Αφού παντρεύτηκαν ,η Λού έμαθε να νιώθει το δέρμα τους σαν διπλής όψεως. 
Ενιωθαν μιά παύση.Το συναίσθημά τους ήταν πάρα πολύ για να το συμπιέσουν και να περάσει μέσα από τη ρωγμή πού οδηγεί στόν αμυδρό κόσμο του χρόνου και τών πραγμάτων.
Αυτός ο κόσμος είχε χαθεί.Διατηρούσαν τόν εαυτό τους σε επαγρύπνηση μόνο στα μερικά εκατομμύρια κύτταρα πού άγγιζαν.Η Λού έμαθε από αυτά τα κύτταρα τήν επίγνωση και τήν ευγένειά του.
Ο Ερωτας τήν αιφνιδίασε τόσο πολύ πού πίστευε ειλικρινά ότι κανείς δέν τόν είχε ερευνήσει ποτέ.Πού ηταν στήν λογοτεχνία?Κάποιος θα είχε γράψει κάτι.
Δέν θα το αναγνώρισε φαίνεται.Ωρα να διαβάσει τα πάντα ξανά.



η φωτο είναι εργο του Paul Klee



Ναυγαγούσε πάνω στα σεντόνια .Εβγαινε στήν επιφάνεια σαν δυναμιτισμένη πέρκα.
Ανοιγε τα μάτια της και ανακάλυπτε σε ποιό σημείο του κρεβατιού είχε ξεβραστεί.
Κειτόταν απλωμένη σαν μεμβράνη και εξίσου εύθραστη.
Αλληλένδετα φώτα λικνίζονταν στόν τοίχο.Εμοιαζαν με αλυσιδωτή πανοπλία .
Κινούνταν τυφλά πάνω στην γκραβούρα του Σεβάχ από τόν Κλέ πού ηταν καρφωμένη με πινέζες στόν τοίχο.Η παλίρροια πού ανέβαινε στήν άμμο απ΄εξω μετέφερε αυτά τα φώτα σάν πάνω σε πιατέλα .
Αγαπούσε τόν Μέιτρι,τήν έντασή του ,τόν ασκητισμό του ,ιδιαίτερα την κοιλιά του.
Πού είναι η οικειότητα ,αν όχι μέσα στό νού?Τούς κροτάφους σου φιλώ,εκεί πού βαθουλώνουν.Θάπρεπε να προεξέχουν ,από ολά όσα κρατά ο νούς σου.
Τα κοιλώματά τους είναι είσοδοι,μου επιτρέπουν να πλησιάσω τόν εγκέφαλό σου.
Αιώνια και για πάντα η αγαλλίασή μου. 


 Ο Μέιτρι ,διπλωμένος δίπλα της,κοιμόταν κιόλας.Συνήθως τόν έπαιρνε ο ύπνος σαν να έπεφτε από γκρεμό.Από πάνω θα έμοιαζε σαν να μήν είχε ανοίξει το αλεξίπτωτό του.
Η οικειότητα δέν μπορεί να ήταν μοναδική γι αυτήν και τόν Μέιτρι,αυτή η σύντομη συγχώνευση ,αυτή η τυφλή θάλασσα όπου βουτούσαν μαζί.
Ο λαιμός του μύριζε όπως το αντηλιακό,το ίδιο το λάδι του σώματός του ζεσταμένο,και τα μαλλιά του μύριζαν το ίδιο αλλά πιό σκοτεινά.Ηταν ακόμα φρέσκος από ένα ντούς έξω στό ύπαιθρο.Η αντίληψη είναι ένα πλεχτό ποτάμι.Γλιστρούσε στόν χρόνο σε σταγόνες ή χείμαρρους.Τώρα το καταλάβαινε όταν ξυπνούσε ο Μέιτρι.
Το δωμάτιο έμοιαζε να γίνεται πιό έξυπνο.Τα πόδια του κινούνταν και ο τόνος τους ήταν σφιχτός.τα δικά της πόδια ήταν πριονίδι.
Ηταν μιά γραμμή από παλιά ξέφτια σχοινιού πάνω στήν άμμο.Σε όλη της τήν ζωή η σκέψη του σώματός του τήν έκανε να κοκκινίζει. -πρέπει να σηκωθούμε ,είπε ο Μέιτρι,και να δέσουμε τή βάρκα .έρχεται παλίρροια. Σηκώθηκε και τίναξε τήν άμμο από τήν δική του πλευρά του σεντονιού.
Είχαν πάντα άμμο στό κρεβάτι. Απορίας άξιο πού δέν ηταν πιό λεπτή.".........

OI Maytrees 

Annie Dillard 

μτφρ: Γιώργος Μπαρουξής
εκδόσεις Ινδικτος 

16 σχόλια:

Antoine είπε...

Δεν τράβηξε άδικα το ενδιαφέρον σου. Το απόσπασμα που παραθέτεις έχει ωραίο ύφος και πλούσιο λεξιλόγιο.
Όσο για τους ζωγράφους... ομολογώ ότι ούτε τον Gauguin ούτε τον Klee έχω μελετήσει αρκετά. Ξέρω τα βασικά των ζωών τους και μπορώ απλώς να αναγνωρίσω τα έργα τους.

Καληνύχτα!

Ανώνυμος είπε...

"Η αντίληψη είναι ένα πλεχτό ποτάμι.Γλιστρούσε στόν χρόνο σε σταγόνες ή χείμαρρους."

μοναδική περιγραφή του ερωτικού μεγαλείου σ' ένα κείμενο πολλών αξιώσεων με συνοδεία εξαίρετη τη φωνή της Εβόρα και τους πίνακες που επέλεξες.

κίσσα,πάντα μας μαγεύεις!

Ανώνυμος είπε...

Η Ντίλλαρντ πολλές φορές είναι απρόβλεπτη και δεν είναι καθόλου παράξενο που συγρίνετε με την Ε. Ντίκινσον.
Καλημέρα και απο το δεύτερο μου blog tantoguanto2. http:tantoguanto.wordpress.com

anna είπε...

Πολύ τέλειο!!!Αριστουργηματικό!!!
"Οδυνηρές Αγάπες
Σκίζουν τη σάρκα
Ενός Χαμένου Έρωτα
Μαστορικά
Ανώδυνα
Αποκαλύπτουν
Σκοτεινό
το κουφάρι του."
Καλημέρα ,φιλί.

aKanonisti είπε...

Ολα δέσαν πάλι μαγικά....

Θα το διαβάσω...

(είναι τυχαίος ο Χάρος στην επιλογή του πρωτου πινακα???)

κοκκινη κισσα είπε...

Antoine
το βιβλίο είναι πράγματι θαυμάσιο.
Η γλώσσα λιτή και ποιητική.
προσωπικά το απόλαυσα.

νάσαι καλά.
καλό βράδυ

κοκκινη κισσα είπε...

nyxterino

Αριάδνη το μυθιστόρημα είναι συγκινητικό .
Περιγράφει δεσμούς αφοσίωσης,φιλίας και αιώνιας αγάπης.
Ετσι και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη θαυμάσια αναγνωστική εμπειρία...τουλάχιστον ενα μέρος της.

καλό βράδυ.

κοκκινη κισσα είπε...

tantoguanto

Είναι το πρώτο δικο της μυθιστόρημα που διαβάζω.
Το εργο είναι τελικά ζεστό και αισιόδοξο.
καλορίζικο τό μπλόγκ!!

κοκκινη κισσα είπε...

αννα

αννα,το συγκεκριμένο εργο της Dillard είναι μάθημα αλληλεγγύης,ανθρωπιάς και πιστής αγάπης που ξεπερνά τίς αντιπαλότητες και τίς ερωτικές συνήθεις αψιμαχίες.
Πράγματι όμορφο.

καλό βράδυ.

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη

φυσικά και όχι..οπως ξέρεις πάντα δίπλα μας ,πάντα παρόν ..αρκεί κανείς να συμφιλιωθεί με τήν ιδέα και να αντιμετωπίσει τήν ελευσή του με γενναιότητα.
Πάντως ο πίνακας ταιριάζει γάντι με τήν υπόθεση του μυθιστορήματος αφού κεντρικό ρόλο στό ανάγνωσμα εχει η απώλεια αγαπημένων προσώπων.

φιλιά.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Μαγικό κείμενο...
Όσο μαγική είναι η ουσία της οικειότητας...η σιγή.

Να είσαι καλά.

κοκκινη κισσα είπε...

Big Mama

χαίρομαι πού σου άρεσε.
η ανάγνωσή του ανοίγει τήν πόρτα σε κόσμους απέραντης τρυφερότητας.

καλημέρα!

Κούκος είπε...

Δεν μπορεί, θα το νοιώσανε κι άλλοι...

Εξαιρετικό κείμενο!
Μου θύμισε το πολύ αγαπημένο τραγούδι

κοκκινη κισσα είπε...

Κούκος

δημήτρη χαίρομαι πού σου άρεσε.
σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το τραγούδι που μάς χαρίζεις με τήν παρουσία σου.
είναι αγαπημένο μου.

καλό βράδυ!!

ναυτίλος είπε...

Η δελεαστική παρουσίαση του βιβλίου από τον Πανδοχέα μια βραδιά στον Ιανό, με παρέσυρε στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου που με ταξίδεψε κι αφησε γύρω μου άρωμα θαλασσινό. Εκείνη δε η "δυναμιτισμένη πέρκα" με καθήλωσε.
Υπέροχη η επιλογή σου η εικαστική.
Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

ναυτίλος

ναυτίλε ο πανδοχέας "παρέσυρε " και μένα σε αυτήν τήν γοητευτική συνάντηση με τήν Ντίλλαρντ....και μεταξύ μας το απόσπασμα αυτό το επέλεξα γιατί η "δυναμιτισμένη πέρκα" καθήλωσε και μένα!

νάσαι καλά.
καλημέρα!