με αφορμή την παράσταση :"Εγώ Ο Θουκυδίδης ,ενας Αθηναίος"...κριτική παρουσίαση.της Εφης Καλογεροπούλου

Κριτική παρουσίαση για την παράσταση « ΕΓΩ Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ,ΕΝΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ» στο θέατρο ΣΦΕΝΔΟΝΗ- Της Εφης Καλογεροπούλου

 10:12 π.μ.  θράκα

«Πελοποννησιακός πόλεμος είναι η καθημερινή ζωή του ανθρώπου μέσα στην Ιστορία, που συνεχίζεται αιώνια.

Συνείδησή του και φωνή του: το έργο-κληροδότημα που μας άφησε ο Θουκυδίδης.Η ιστορία του είναι ένα πανόραμα της φύσης του ανθρώπου.Νοιώθοντας την κανείς, ο θαυμασμός και η φρίκη για το είδος γίνονται ένα.

Πιστεύω ότι μια σύγχρονη αφήγηση αυτής της ιστορίας 

είναι ο καλύτερος και καθαρότερος τρόπος αναπαράστασης 

του πώς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την εποχή μας.

Παρότι αναφέρεται με χρονολογική σειρά σε πάρα πολλά επεισόδια του πολέμου, η ροή και η ενότητα του ύφους της αφήγησης δίνει στις επιλογές της παράστασης την ελευθερία και τη σαφήνεια του στόχου της:Να καθρεφτιστεί το ήθος και η αντίσταση του ανθρώπου απέναντι στην ίδια του τη φύση.

Η ιδιομορφία της εκφοράς αυτού του λόγου μας αναγκάζει να απομακρυνθούμε από τους κοινούς «φυσικούς» τρόπους της 

και να αναζητήσουμε στην απανταχού τεχνολογία δυνατότητες πληρέστερης και αποδοτικότερης αναπαραγωγής του, δοκιμάζοντας έτσι τις ίδιες του τις αντοχές.

Η σχέση μου με τον Θουκυδίδη είχε αρχίσει να εξυφαίνεται από παλιά, και την ανταλλαγή της με το κοινό θεωρώ ως αναγκαία πράξη ολοκλήρωσης της.»

από συνέντευξη της  Άννας Κοκκίνου

Με όχημα τον ιστορικό λόγο του Θουκυδίδη και ένα αναπηρικό ηλεκτροκινούμενο αμαξίδιο επί σκηνής, εφοδιασμένο με μια κατασκευή  μεταλλικών φτερών, η Αννα Κοκκίνου, διατρέχει κάθε βράδυ, εκεί, στο Θέατρο Σφενδόνη, τους αιθέρες του χωρόχρονου, δίνοντας μας μια αξιομνημόνευτη ιστορική καταγραφή του Πελοποννησιακού πολέμου, με έναν ανεπανάληπτο θεατρικό τρόπο.

Το έργο που επέλεξε να ανεβάσει η δαιμόνια ηθοποιός, είναι βασισμένο σε μια επιλογή κειμένων του Θουκυδίδη, μια εξιστόρηση του Πελοποννησιακού πολέμου, ανάμεσα στην ΑθηναΪκή και Πελοποννησιακή συμμαχία,που έγινε κατά τη διάρκεια των χρόνων 431-404 πΧ.

Παρακολουθούμε τη θεατρική αφήγηση να αρθρώνεται σε δύο πράξεις, με την πρώτη να περιλαμβάνει δέκα σκηνές και την δεύτερη δεκαεννέα.

Η παράσταση, με άξονα την ιστορική Θουκυδίδεια  ρεαλιστική καταγραφή των γεγονότων,έρχεται για να αποθέσει στη συλλογική μας μνήμη, τις θαυμαστές πράξεις του ανθρώπου,αλλά και τα φρικώδη έργα του.Το μέτρο του,το ήθος του,την αντίστασή του απέναντι στην ίδια του τη φύση, την ζωώδη ανάγκη του για κυριαρχία και εξουσία,τον αμοραλισμό του ,την ύβρη του εν-τέλει, αλλά και την τιμωρία του για την ύβρη αυτή.

Η επιλογή των κειμένων και η δραματουργική επεξεργασία τους, αποτύπωσαν με  καθαρότητα τις ολέθριες συνέπειες των πολιτικών  που σχεδιάζονται με τη  λογική της δύναμης και της αλαζονείας της εξουσίας  και όχι με βάση την ηθική και τον δίκαιο λόγο.Μας το επιβεβαιώνει ο αρχικός διάλογος Αθηναίων-Μηλίων.

Η παθολογία και τα δεινά του εμφυλίου πολέμου με αφορμή τα γεγονότα της Κέρκυρας –όπως ιστορούνται στο τρίτο βιβλίο του Θουκυδίδη – μας συγκλονίζουν, φέρνοντας στο μυαλό μας τις μαύρες πτυχές της σύγχρονης ιστορίας μας.

Ο Επιτάφιος -ύμνος στην ΑθηναΪκή Δημοκρατία αλλά και τους πρώτους νεκρούς του πολέμου σκορπίζει ρίγη συγκίνησης ,η περιγραφή του λοιμού,της επιδημίας που ξέσπασε το 430 π.Χ και αποδεκάτισε χιλιάδες Αθηναίους,η Σικελική εκστρατεία,η ήττα των Αθηναίων και των συμμάχων τους ,η φυσική εξόντωση χιλιάδων αιχμαλώτων,ο αποδεκατισμός τους από τις κακουχίες στα λατομεία  των Συρακουσών,η φρίκη,το αίμα,οι οιμωγές των συγγενών, ο καθαρμός, ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια μας με εκφραστική δεινότητα και άψογη χρήση των τεχνολογικών μέσων, αφού ο ηλεκτρονικός μετατροπέας ήχων, ένα λαπ τοπ, ένα αναλόγιο με το ιστορικό κείμενο κι ενας βιντεοπροβολέας, έδιναν την δυνατότητα στην ηθοποιό να ντύνει  κάθε πρόσωπο και κάθε συναισθηματική εσωτερική δραματική κατάσταση με την αντίστοιχη φωνή.

Η Αννα Κοκκίνου κινώντας τα μεταλλικά φτερά άλλοτε σαν τριήρεις που ταξιδεύουν και άλλοτε σαν χτυπημένα πουλιά που τσακίζονται στα βάθη,οδηγώντας  διαρκώς το high tech όχημα της, άλλοτε κυκλικά περιστρεφόμενη, σχεδιάζοντας την  μαύρη τρύπα του πολέμου -μια δίνη που καταπίνει το κάθετι-άλλοτε κινούμενη γραμμικά και απευθυνόμενη κατά μέτωπο στους  θεατές   κοιτώντας τους στα μάτια και άλλοτε  παράλληλα με αυτούς, ανέδειξε την ιστορικότητα του λόγου εξυψώνοντας αυτόν  -μέσα από την θεατρικότητα που προσέδωσε στην αφήγηση της - σε οδηγό ατομικής ελευθερίας και συνειδητοποίησης. Να σημειωθεί εδώ ότι η όλη σύλληψη και ο σχεδιασμός ένταξης των ηλεκτρονικών μέσων στην παράσταση, ήταν αριστοτεχνικός.

Η ηλεκτρονική μουσική του Δημήτρη Ιατρόπουλου, συνδημιουργός της παράστασης, υπογράμμιζε δυναμικά  κάθε δραματική κατάσταση  υποβοηθώντας την ανέλιξη του συναισθήματος.

Οι φωτισμοί ατμοσφαιρικοί,με ιδιαίτερη χρωματική γκάμα.

Ενα μαύρο δερμάτινο μπουφάν και παντελόνι, συμπλήρωνε την  ετσι κι αλλιώς φουτουριστική παρουσία της ηθοποιού.

Θουκυδίδης high teck  που έρχεται απ το μέλλον,κρατώντας στα χέρια του ολη την σοφία του παρελθόντος χρόνου του.

Συντελεστές :

Μετάφραση:  Ν.Μ.Σκουτερόπουλος

Δραματουργική επεξεργασία:  Άννα Κοκκίνου- Νίκος Φλέσσας

Σκηνοθεσία: Άννα Κοκκίνου-συνεργάστηκε ο Νίκος Φλέσσας

Ερμηνεία: Αννα Κοκκίνου

Μουσική επιμέλεια:  Δημήτρης Ιατρόπουλος

Σκηνικό-κοστούμια : Άννα Κοκκίνου

Ηλεκτρονικός σχεδιασμός φωνών: Μηνάς Εμμανουήλ

Σχεδιασμός Φωτισμών: Χρήστος Τσόγκας

Χειριστής Φώτων:Γιάννης Βολλέλης

Οι χάρτινοι τοίχοι  είναι από μια ιδέα του Νίκου Αλεξίου

Σχεδιασμός μηχανισμού φτερών: Δημήτρης Κορρές

Τεχνικοί κατασκευής φτερών:Φράγκος Φραγκόπουλος,Λέων ΜιρτάΪ

Επιμέλεια  Video :Κωστής Παπαναστασάτος

Graphics-animation :Γιάννης Δημουλής

Βοηθός σκηνοθέτη: Λία Ανδρέου

Μακιγιάζ: Ευη Ζαφειροπούλου

Κατασκευή του βιβλίου της παράστασης: Σεραφίνα Σιδέρη

Χειριστής Ηχου:Ηλίας Τασιόπουλος

Φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης