...................................................

"Μα πού βρίσκεται η πληγή σου?

Αναρωτιέμαι πού φωλιάζει,πού κρύβεται η μυστική πληγή όπου τρέχει ο καθένας μας να βρεί καταφύγιο όταν προσβάλλουν τήν περηφάνεια του,όταν τόν πληγώνουν.Αυτή η πληγή-που γίνεται έτσι συνείδηση-θα κακοφορμίσει και θα ολοκληρώσει το έργο της.

Καθένας μας μπορεί να τη συναντήσει και να γίνει ο ίδιος πληγή -κάτι σαν κρυφή καρδιά πού υποφέρει.

Αν ρίξουμε μιά γρήγορη και άπληστη ματιά σε κάποιον περαστικό ,άντρα ή γυναίκα ** -ή ένα σκυλί ,ένα πουλί ,μιά κατσαρόλα - τό βλέμμα μας , αν και φευγαλέο,θα μας αποκαλύψει ολοκάθαρα τήν πληγή όπου θα σπεύσουν να καταφύγουν μόλις δούν τόν κίνδυνο.Τι λέω? Βρίσκονται κι όλας μέσα της και έχουν πάρει τη μορφή της ,και χάρη σ΄αυτήν ,μα και γι΄αυτήν ,κερδίζουνε τη μοναξιά.Νάτοι ,με κυρτούς ώμους -η στάση αυτή είναι ό ίδιος ο εαυτός τους ,η ζωή τους όλη καταλήγει σ΄ένα μορφασμό κακίας.Κι αυτόν τόν μορφασμό ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να τόν εξαφανίσουν,αφού χάρη σ΄αυτόν γνωρίζουν τήν απόλυτη τήν αμετάδοτη μοναξιά- το φρούριο ετούτο της ψυχής-για να ταυτιστούν στο τέλος μαζί της.

Στο σκοινοβάτη η μοναξιά είναι ορατή στο θλιμμένο του βλέμμα πού ανασύρει τίς εικόνες τών άθλιων ,αλησμόνητων παιδικών του χρόνων ,όταν τόν είχαν εγκαταλείψει οι πάντες.

Σ΄αυτή την πληγή- τήν αθεράπευτη,αφού οι δυό τους έχουν γίνει ένα- και σ΄αυτή τη μοναξιά πρέπει να βυθιστεί ,μονάχα εκεί θα ανακαλύψει τη δύναμη ,τήν τόλμη και τη δεξιοτεχνία που η τέχνη του απαιτεί.."

..................................................................................................

**Πιό αξιολύπητοι είναι όσοι κρύβονται κυριολεκτικά πίσω από ορισμένα γελοία χαρακτηριστικά:κόμμωση,μουστακάκι,δαχτυλίδια,παπούτσια...για μιά στιγμή όλη τους η ζωή συγκεντρώνεται εκεί η λεπτομέρεια θριαμβεύει.Και ξαφνικά σβήνει ,καθώς όλη η λάμψη αποσύρεται σ΄αυτή τη μυστική περιοχή, οδηγώντας τους επιτέλους στη μοναξιά.

ΖΑΝ ΖΕΝΕ

ο σχοινοβάτης